Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Czynniki ryzyka Patogeneza Objawy Gradacja Komplikacje i konsekwencje Diagnostyka Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Rola naczyń krwionośnych i naczyń włosowatych limfatycznych polega na wchłanianiu i odwracaniu płynu białkowego z naczyń włosowatych krwi i przywracaniu go do krążenia żylnego. W ramach układu chłonnego w pobliżu naczynia krwionośne dużych żyły zgrupowane węzłów chłonnych (w organizmie człowieka ponad 600) - różowo-szary owalny lub wykształcenia zaokrągloną o 0,5-50mm, również w obszarze śródpiersia - środku piersi gdzie najważniejsze narządów osoby :. Oskrzeli, serca, płuc, tętnic i żył płucnych itp one rodzaj komory filtra chłonnych i stanowić barierę dla wielu infekcji. Zwiększone węzłów chłonnych i limfadenopatia śródpiersia - odpowiedź na patologicznego procesu zachodzącego w płucach, a w badaniach nowotworów złośliwych anatomicznie sąsiednich organów: raka piersi, raka gardła, tarczycy, przewodu pokarmowego. [1], [2], [3], [4], [5] Epidemiologia Według statystyk śródpiersia limfadenopatii występuje u 45% pacjentów. Ponieważ ta choroba wiąże się z takimi diagnozami, jak rak, zapalenie płuc, sarkoidoza, dane dotyczące tych patologii dają wyobrażenie o epidemiologii powiększonych węzłów chłonnych w śródpiersiu. Na świecie ponad 14 milionów ludzi zachorowało na raka płuc, a około 17 milionów rocznie na zapalenie płuc. Sarkoidoza w różnych krajach rozkłada się nierównomiernie, więc w 40 przypadkach na 100. Ludzie identyfikują go w Europie i 1-2 w Japonii. [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12] Przyczyny powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia Przyczyną powiększenia węzłów chłonnych śródpiersia jest wnikanie do nich drobnoustrojów chorobotwórczych, które aktywują białe krwinki zwalczające infekcję. Podstawowymi w tym przypadku są: odoskrzelowe zapalenie płuc, gruźlica, sarkoidoza, nowotwory złośliwe. Do złośliwych patologii należą chłoniaki, które atakują nie tylko węzły chłonne śródpiersia, ale także inne obszary, przerzuty nowotworowe - nowotwory tkanek nabłonkowych. [13], [14], [15], [16], [17] Powiększanie węzłów chłonnych w raku płuc Rak płuca jest nowotworem złośliwym, w 95% przypadków rozwija się w nabłonkowych warstwach oskrzeli i oskrzelików. Rzadziej nowotwory atakują komórki opłucnej lub pomocniczą tkankę płucną. Ze wszystkich rodzajów nowotworów jest to najczęstsza przyczyna zgonu dla ludzi na całym świecie. Zdefiniuj 4 etapy raka w zależności od wielkości guza, jego rozprzestrzenienia się na sąsiednie tkanki i obecność przerzutów w węzłach chłonnych i innych narządach. W stadium 1 raka węzły chłonne nie są zaangażowane w proces patologiczny. Wzrost liczby węzłów chłonnych w raku płuca obserwuje się na etapie 2. Najpierw atakowane są oskrzela, w trzecim etapie połączone są boki śródpiersia, na 3b - oskrzelowo-płucna z przeciwnej strony, nadobojczykowe węzły chłonne. [18], [19], [20] Powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia po odoskrzelowym zapaleniu płuc Odoskrzelowe zapalenie płuc jest ostrą chorobą zakaźną atakującą ściany oskrzelików. Często pojawia się po ostrej infekcji wirusowej dróg oddechowych, ale także jest chorobą pierwotną. Wzrost węzłów chłonnych po odoskrzelowym zapaleniu płuc następuje z powodu zajęcia układu limfatycznego i naczyniowego, w tym węzłów chłonnych śródpiersia, w procesie zapalnym. Co do zasady, przy tej chorobie są one umiarkowanie zwiększone. [21], [22], [23], [24] Czynniki ryzyka Czynnikami ryzyka powiększenia węzłów chłonnych śródpiersia są palenie tytoniu, długotrwałe narażenie na działanie chemikaliów, szkodliwe opary, zakurzone i zanieczyszczone powietrze oraz gazy. Przechodzenie prowadzi do zmniejszenia odporności i różnych infekcji wirusowych, które mogą być komplikowane przez zapalenie płuc. Nie wyklucza się dziedzicznego czynnika wystąpienia choroby, jak również długotrwałego narażenia na różne leki. [25] Patogeneza Węzły chłonne istnieją w celu filtracji różnych czynników zakaźnych z tkanek naszego organizmu, dlatego znajdują się w strategicznie ważnych miejscach ciała. W takich "pułapkach" aktywowane są białe krwinki, które walczą z infiltracją infekcji. Patogeneza choroby polega na zwiększonej proliferacji limfocytów - komórek ochronnych, które intensyfikują walkę z obcymi elementami, jeśli istniejące nie radzą sobie. W rezultacie węzły chłonne powiększają się i stają się gęstsze. [26], [27], [28], [29], [30], [31] Objawy powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia Objawy powiększonych węzłów chłonnych śródpiersia mają wyraźnie wyrażony obraz kliniczny. Pierwsze oznaki manifestują się intensywnym i silnym bólem klatki piersiowej, czasami można je podać na ramię i szyję. Pojawia się chrypka głosu, kaszel, źrenice źrenic są rozszerzone, gałka oczna może spaść, jest hałas w uszach i bóle głowy. Być może obrzęk żył na szyi, przejście pokarmu jest trudne. Przewlekły przebieg choroby charakteryzuje się wzrostem temperatury, tachykardią, obrzękiem kończyn, osłabieniem, poceniem. [32], [33], [34] Gradacja W oparciu o czas przebiegu choroby wyróżnia się trzy etapy rozwoju choroby: ostry; przewlekłe; powtarzający się. Ten ostatni wiąże się z powtarzającym się ogniskiem choroby. [35] Powiększenie węzłów chłonnych w korzeniu płuca Powiększanie węzłów chłonnych w korzeniu płuca jest jedną z najczęstszych patologii tej części ciała. Hemilesion najczęściej spowodowane przez gruźliczego bronhoadenitom, przerzutów nowotworów i chłoniaki złośliwe, dwustronnej - sarkoidozy etapie 1, który jest znamienny przez tworzenie ziarniniaków w węzłach chłonnych. [36], [37], [38] Zwiększone węzły limfatyczne Jednym z powodów wzrostu wewnątrzkomorowych węzłów chłonnych w płucach, tak jak w ich korzeniach, jest gruźlica płuc. Tkanka limfatyczna rośnie, a węzeł chłonny również odpowiednio wzrasta. Następnie są oznaki określonego stanu zapalnego. Niewielki wzrost węzłów (do 1,5 cm) nazywa się zapaleniem oskrzelików. Zapalenie na obwodzie zmiany powoduje naciekowe zapalenie oskrzelików, zlokalizowane głównie po jednej stronie. Nawet z dwustronnym układem jest asymetryczny. Śmierć tkanek w postaci skrzepów jest typowa dla nowotworowego lub nowotworowego zapalenia oskrzeli. Inną przyczyną limfadenopatii płuc jest łagodna choroba - sarkoidoza, dla której charakterystyczne jest tworzenie ziarniaków nabłonka w węzłach chłonnych. Ta patologia dotyczy więcej kobiet w wieku 20-40 lat. Charakter tej choroby nie jest dzisiaj wystarczająco jasny, niektórzy naukowcy kojarzą ją z czynnikami zakaźnymi, inni z czynnikiem genetycznym. Wzrost węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej płuc może być również spowodowany urazem narządowym. Komplikacje i konsekwencje Ponieważ wzrost węzłów chłonnych śródpiersia jest najczęściej drugorzędny i rozwija się na tle wielu powyższych chorób, konsekwencje i powikłania zależą od podstawowej patologii. Powiększenie śródpiersiowych węzłów chłonnych może prowadzić do tętniczej zatorowości płucnej, sepsy. W każdym razie wczesne wykrycie problemu, nawet w przypadku złośliwych formacji, czyni je mniej zagrożonymi ludzkim życiem, tak jak w późnych stadiach choroby. [39], [40], [41], [42] Diagnostyka powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia Rozpoznanie powiększenia węzłów chłonnych śródpiersia opiera się na anamnezie choroby, analizach, diagnostyce instrumentalnej i różnicowej, tk. Wizualne węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej nie są dostępne. [43], [44], [45], [46], [47], [48] Analizy Aby uzyskać laboratoryjne potwierdzenie spodziewanej diagnozy, ogólne i biochemiczne badanie krwi, przeprowadza się mikroprecypitację krwi (test na kiłę). Wykonuje się również biopsję węzła chłonnego. W przypadku nowotworów złośliwych, leukocytozy, zmniejszenia całkowitej liczby limfocytów, wzrostu wartości ESR, we krwi wykryto niedokrwistość. Przyjmowanie limfogranulomatozy lub białaczki powoduje przebicie szpiku kostnego. Podejrzewa się, że gruźlica, analiza plwociny. Sarkoidoza powoduje również zmiany w ogólnej analizie krwi i moczu, biochemiczne, w tym zmniejszenie poziomu erytrocytów, monocytów, limfocytów, eozynofilów i wzrost ESR. W przypadku tej choroby istnieją specyficzne testy: znaczny wzrost enzymu ACE we krwi żylnej lub wapnia w moczu potwierdza obecność patologii. [49], [50], [51], [52], [53], [54], [55], [56] Diagnostyka instrumentalna Oprócz radiologicznego badania śródpiersia, które charakteryzuje się dwuwymiarowym płaskim obrazem i nie jest w stanie podać pełnego obrazu wszystkich narządów, w tym z powodu braku kontrastu, istnieją inne metody diagnostyki instrumentalnej. Rentgen to nowoczesne i skuteczne badanie, które wyświetla bardziej dokładny trójwymiarowy obraz na ekranie. Pomaga wyjaśnić strukturę i zarysy zaciemnienia, jeśli jest to nowotwór - stopień jego wzrostu w śródpiersiu, stosunek do innych narządów. Informacyjne metody to również tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, ultrasonografia. Bronchoskopia to metoda za pomocą endoskopu umożliwiająca uzyskanie materiału do badań biologicznych w przypadku podejrzenia gruźlicy, w celu zbadania tchawicy i oskrzeli. Endoskopia służy do badania powiększonych węzłów chłonnych. Powiększenie węzłów chłonnych na zdjęciu rentgenowskim śródpiersia Jeśli nie ma patologicznego procesu w płucach, węzły chłonne nie są widoczne na obrazie. Powiększenie węzłów chłonnych w śródpiersiu rentgenowskich wygląda jak cień „patologicznej” i daje wyobrażenie o lokalizowaniu guzy, forma, kształt, mobilność, relacje z sąsiednimi organami. Powiększenie węzłów chłonnych może być wskazane przez zagęszczenie, powiększenie korzeni płuc w obrazie. Ten wzór jest typowy dla zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i płuc palaczy. Gruźlica piersiowej węzłów chłonnych jest ustalane przez badania rentgenowskie i kliniczny obraz w zależności od wielkości uszkodzenia, o czym świadczy cienia korzenia płuc, przedstawia kontur zewnętrzny i jego inne cechy charakterystyczne. Dla dokładniejszego badania anatomii śródpiersia uciekania się różnymi sposobami fluoroskopii przeciwieństwie - pnevmomediastinografii (poprzez wtrysk gazu przez nakłucie) angiokardiografii (jodu wykorzystywane) bronchography (różne środki kontrastowe), przełyku badanie z zastosowaniem bar. [57], [58], [59], [60], [61], [62] Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Diagnostyka różnicowa Różnica zadanie diagnostyki patologii prawidłowe rozpoznanie pośród możliwych diagnozy: gruźlica, nowotwory, sarkoidoza, białaczkę limfatyczną, ziarnicę złośliwą, wirusowe zapalenie płuc i inne choroby, co prowadzi do wzrostu w węzłach chłonnych śródpiersia. Z kim się skontaktować? Leczenie powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia Leczenie wzrostu węzłów chłonnych śródpiersia bezpośrednio zależy od rozpoznania. Zastanów się nad terapią najbardziej możliwych patologii. Tak więc leczenie sarkoidozy jest skuteczne przy pomocy inhalacji steroidowych. Leczenie gruźlicy trwa przez długi czas (do sześciu miesięcy) i jest prowadzone w szpitalu, po czym trwa do półtora roku w warunkach ambulatoryjnych. Terapia przeciw gruźlicy obejmuje kombinację 3-4 leków przeciw TB w połączeniu z immunomodulatorami, terapią metaboliczną, fizjoterapią. Różne nowotwory często wymagają operacji w połączeniu z chemioterapią i radioterapią. W przypadku chłoniaka śródpiersia i zaawansowanych stadiów nowotworów stosuje się wyłącznie leczenie zachowawcze. Leki W leczeniu sarkoidozy początkowo stosuje się prednizolon. Prednizolon jest syntetycznym analogiem hormonów kortyzon i hydrokortyzon. Jest lekiem przeciwzapalnym, antytoksycznym, antyalergicznym. Produkowany jest w tabletkach i ampułkach. Dawkę określa się indywidualnie, ale zwykle rozpoczyna się 20-30 mg na dobę w czasie zaostrzenia. W przewlekłym przebiegu - 5-10 mg. Mogą początkowo przepisać dożylnie (30-45 mg), a przy dodatniej dynamice przejść na zmniejszoną dawkę w tabletkach. Efekty uboczne są czasem wyrażane przez nadmierne owłosienie, otyłość, wykształcenie i perforację wrzodów. Prednizolon jest przeciwwskazany w ciąży, w starszym wieku, z nadciśnieniem tętniczym, wrzodziejącym uszkodzeniem przewodu pokarmowego. Do inhalacji stosuje się duże dawki flutykazonu, budezonidu. Jeśli patologia nie reaguje na leczenie, przepisuje się azatioprynę, crisanol, cyklosporynę. Azathioprine - odnosi się do leków, które korygują procesy odpornościowe. Forma wydania - tablety. Zaleca się, aby dzień wynosił 1-1,5 mg na kilogram wagi. Być może pojawienie się nudności, wymiotów, toksycznego zapalenia wątroby. Ma przeciwwskazanie w leukopenii. Leczenie skojarzone gruźlicy może obejmować następujące kombinacje leków: izoniazyd, pirazynamid, ryfampicynę lub izoniazyd, ryfampicynę, etamę butol. Podczas leczenia poza szpitalem zalecana jest kombinacja dwóch leków: izoniazydu z ethambutolem, etionamidu lub pirazynomidu. Isoniazyd - jest przepisywany w leczeniu wszystkich postaci i lokalizacji gruźlicy, zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Produkowane w tabletkach, proszkach, roztworach. Sposoby podawania są różne: doustne, domięśniowe, dożylne, jamiste, z inhalacją. Dawka dla każdego przypadku jest indywidualna, średnio 15 mg jednorazowo po posiłku 1-3 razy dziennie. Mogą występować działania niepożądane w postaci nudności, wymiotów, zawrotów głowy, lekowego zapalenia wątroby, zwiększenia gruczołów mlecznych u mężczyzn i krwawień u kobiet. Przeciwwskazane u pacjentów z padaczką, z podwyższonym ciśnieniem krwi, chorobą wątroby, IHD itp. Ryfampicyna jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania w łańcuchu aptecznym prezentowana jest w kapsułkach i ampułkach o porowatej masie. Kapsułki są pite na pusty żołądek pół godziny przed posiłkiem, dożylnie kroplówki tylko przez dorosłych, używając sterylnej wody i glukozy do przygotowania roztworu. Dla dorosłych dzienna dawka wynosi 0,45 g, dla dzieci 10 mg / kg. Przebieg leczenia jest miesiąc i jest pod ścisłym nadzorem lekarzy, tk. Mogą to być reakcje alergiczne, obniżenie ciśnienia krwi, niestrawność, problemy z wątrobą i nerkami. Nie jest przepisywany kobietom w ciąży, dzieciom poniżej 3 lat, o zwiększonej wrażliwości na lek. Witaminy Wzrost w węzłach chłonnych śródpiersia, bez względu na powód, to nie było spowodowane wymogami zrównoważonej diety, bogate w witaminy i minerały. Lista przydatnych produktów jest bardzo duży, w tym chude mięso, warzywa (cukinia, marchew, papryka szparagi, seler, kapusta, ogórek, bakłażan, cebula, czosnek, dzwon), różne świeże i suszone owoce, orzechy, kasza zbożowa, twaróg, jogurt, świeże soki i inne produkty. Zwiększenie odporności pomoże infuzji z wiesiołka, wątroby, masła, cytrusów. Sarkoidoza jest ograniczenie przyjmowania wapnia, ale witaminy E, D, C, kwasy tłuszczowe omega-3 podstawowych ciała pacjenta. Leczenie fizjoterapeutyczne Nie stosuje się leczenia fizjoterapeutycznego w nowotworowym charakterze powiększania węzłów chłonnych śródpiersia. W przypadku pacjentów z sarkoidozą skuteczna jest terapia KWCZ na obszarze grasicy. Gruźlica płuc jest leczona za pomocą lasera, ultradźwięków, induktotermii. Te metody zwiększają krążenie krwi w płucach, zwiększając tym samym działanie leków przeciwgruźliczych. Przeciwwskazane w ostrej chorobie, krwioplucie, procesy nowotworowe. Alternatywne leczenie W recepturach alternatywnego leczenia różnych chorób płuc używamy ziół, produktów pszczelich, tłuszczów zwierzęcych i roślinnych, orzechów itp. Oto niektóre z nich: Wymieszać smalec wewnętrzny (200 g), masło (50 g), miód (łyżka stołowa), kakao (50 g), żółtka jaj (4 szt.), śmietanę (300 g). Powstałą masę ubijano w blenderze i gotowano do stanu gęstej śmietany. Pić w schłodzonej formie 1 łyżkę stołową 3 razy dziennie; 2 łyżki. łyżki lycopodium i paczkę zmiękczonego oleju dodaje się do pół litra miodu, dokładnie wymieszaj. Pić kilka razy dziennie na łyżce stołowej; sok z buraków, aloes, miód, wino "Cahors" (100 g każdy), łyżka tłuszczu wieprzowego wymieszać i nalegać 2 tygodnie, dzienna porcja 40-50 g dziennie; w temperaturze skuteczne są okłady z tartego chrzanu i mielenia z octem; wdychanie, za pomocą igieł sosnowych i oleju eukaliptusowego. [63], [64], [65], [66], [67], [68] Leczenie ziołowe W przyrodzie istnieje wiele ziół, które mogą pomóc w połączeniu z leczeniem uzależnienia od narkotyków. Jeżeli wzrost węzłów chłonnych śródpiersia jest związana z chorobami zakaźnymi, zapalenie płuc, gruźlica, sarkoidoza, że jest bezpieczny w użyciu herbat i buliony wapnem, jagody i kwiaty bzu, macica i-macocha, lukrecji, babki, szałwii, glistnika, pokrzywy, nagietka. Sieć aptek sprzedać zbiory specjalne zioła, które są rozliczane wszystkie komponenty potrzebne do zwalczania ognisk patologicznych. Homeopatia Homeopatia często jest leczona, gdy różne inne metody zostały już przetestowane, ale rezultatu nie osiągnięto. Leczenie homeopatyczne na raka wykorzystuje otwarte w różnym czasie przez różnych naukowców substancje biologicznie czynne mające na celu stymulowanie odporności organizmu i aktywację mechanizmów przeciwnowotworowych. Jeśli wszystkie znane metody leczenia zostały wyczerpane, ale efekt nie został osiągnięty, uciekają się do autonosodu - homeopatycznej autoszczepionki, wytwarzanej przy użyciu bardzo małych dawek toksyn i trucizn. Takie preparaty są indywidualne i są wytwarzane z krwi, moczu lub śliny pacjenta na bazie roztworu alkoholu. W leczeniu gruźlicy również stosować środki homeopatyczne. W zależności od objawów przepisywany jest ten lub inny lek. Tak więc, z przedłużoną plwociną, fosfor jest przepisywany w różnych rozcieńczeniach (w 6, 12, 30); duszność - adonis vernalis, apocinum, digitalis; hemoptysis - millefolium, acetylum ferrum, oczar wirginijski; gorączka - akonit, belladona, żelmeumium, ferrum phosphoricum; kaszel - fosfor sodu, sodu siarczek. Apocinum - wykonane z korzenia czerwonego kutra, stosowane w rozcieńczeniach 3, 6, 12, 30. Skutki uboczne i przeciwwskazania nie są opisane. Millefolium jest lekiem przeciwzapalnym i venotonizing w kropelki. Zaleca się przed posiłkami przyjmowanie 10-15 kropli trzy razy dziennie. Nie wykryto żadnych zdarzeń niepożądanych. Aconit - ma łączny efekt, zmniejsza wydzielanie plwociny w oskrzelach, obniża temperaturę, ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, znieczulające. Zjedz pół godziny przed posiłkiem lub godzinę później. W okresie zaostrzenia umieścić pod językiem 8 granulek 5 razy dziennie, stopniowo zmniejszając do trzech technik. Po 2 tygodniach zmniejsz częstotliwość przyjmowania do 2 razy, kontynuuj przez kolejne dwa tygodnie. Mogą występować objawy alergiczne, ale zaprzestanie leczenia nie jest tego warte. Przeciwwskazane u kobiet w ciąży, hipotensyjnych, nadwrażliwych. Witch hazel - do leczenia płuc stosuje się w granulkach, dawkę określa indywidualnie homeopata. W przypadku kobiet w ciąży konieczne jest skonsultowanie się z ginekologiem. Leczenie chirurgiczne Leczenie chirurgiczne stosuje się w przypadku nowotworów i torbieli śródpiersia i konieczne jest, aby zrobić to tak szybko, jak to możliwe. W przypadku nowotworów złośliwych podejście jest indywidualne, ponieważ Na ostatnim etapie radykalna metoda nie ma sensu. Wskazaniami do interwencji chirurgicznej z gruźlicą jest brak pozytywnej dynamiki przez 1,5-2 lata. Sarkoidoza rzadko wymaga interwencji chirurgicznej, może zaistnieć taka potrzeba, aby uratować życie człowieka w różnych komplikacjach. Zapobieganie Najlepszą profilaktyką jest zdrowy styl życia, ćwiczenia, odżywianie - wszystko to wzmacnia system odpornościowy, sprawia, że organizm jest mniej podatny na różne infekcje. Konieczne jest również unikanie czynników, które powodują choroby narządów śródpiersia: praca lub życie w miejscach zanieczyszczenia powietrza, kontakty z pacjentami, hipotermia, stres. [69], [70], [71], [72], [73], [74], [75], [76] Prognoza Prognozy dotyczące rozwoju patologii są różne dla różnych chorób. Sarkoidoza nie stanowi bezpośredniego zagrożenia życia, ale jej powikłania mogą być bardzo niebezpieczne. Terminowe i pełne leczenie gruźlicy ma korzystną dynamikę, a zaniedbanie prowadzi do śmierci. Nowotwory złośliwe wykryte we wczesnych stadiach choroby z powodzeniem są eliminowane chirurgicznie, a na późniejszych etapach mają niekorzystne rokowanie. [77], [78], [79], [80], [81] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.Pobierz i wykorzystaj bezpłatnie zdjęcia (Węzły Chłonne) z galerii — jest ich aż 30+. Codziennie tysiące nowych obrazów Do wykorzystania całkowicie za darmo Wysokiej jakości filmy i obrazy od Pexels Powiększone węzły to sygnał ostrzegawczy, który wysyła nasze ciało. Gdy zauważymy ten objaw, powinniśmy zdać sobie sprawę, że nasz układ odpornościowy broni się przed atakiem patogenów. Co oznaczają powiększone węzły u dziecka, a co u osób dorosłych i kiedy warto skonsultować się z lekarzem? Artykuł jest częścią akcji "Pomyśl o sobie – sprawdzamy zdrowie Polaków w pandemii". Wypełnij TEST i dowiedz się, czego tak naprawdę potrzebuje twój organizm. spis treści 1. Charakterystyka węzłów chłonnych 2. Funkcje węzłów chłonnych 3. Przyczyny powiększonych węzłów chłonnych Powiększone węzły chłonne u dzieci Powiększone węzły chłonne u dorosłych 4. Diagnostyka i leczenie powiększonych węzłów chłonnych rozwiń Zobacz film: "Witamina D zmniejsza ryzyko zachorowania na raka" 1. Charakterystyka węzłów chłonnych Węzły chłonne stanowią część układu limfatycznego, mogą występować pojedynczo lub w grupach. Są zlokalizowane na szyi, pod żuchwą, w pachwinach i pod pachami. Znajdują się również w klatce piersiowej, okolicach łokci i pod kolanami. Węzły chłonne otacza torebka łącznotkankowa, pod którą znajduje się zatoka brzeżna. Składają się z części wypukłej oraz wklęsłej, czyli tzw. wnęki. Mają kształt fasoli o długości 1-25 milimetrów. 2. Funkcje węzłów chłonnych Węzły chłonne należą do układu limfatycznego, który zabezpiecza organizm przed zakażeniami i reguluje poziom płynów ustrojowych. Znajdują się w nich komórki plazmatyczne, limfocyty, makrofagi oraz komórki APC, które są bardzo ważne w prawidłowym funkcjonowaniu układu immunologicznego. Najważniejszym zadaniem węzłów chłonnych jest filtracja limfy i substancji toksycznych spływających z innych części ciała oraz produkcja przeciwciał. Oczyszczają chłonkę z wirusów, bakterii, grzybów oraz komórek nowotworowych. - Węzły chłonne są nie tylko naturalnymi filtrami naszej krwi i limfy, to także miejsce indukcji i rozwoju odpowiedzi odpornościowej ze względu na ogromne bogactwo komórek immunologicznie kompetentnych. Są to komórki bezpośrednio zaangażowane w reakcje obronne. Wszystko co znajduje się we krwi i później przechodzi do limfy, trafia do węzłów chłonnych i tam podlega ocenie pod kątem konieczności wzbudzenia odpowiedzi immunologicznej. Decyduje o tym "obcość" wirusów, bakterii, ale także zmienionych własnych komórek ulegających przekształceniu w komórki nowotworowe - mówi prof. Agnieszka Szuster-Ciesielska, immunolog i wirusolog. - Konsekwencją rozpoznania tych obcych struktur jest masowe namnażanie komórek odpornościowych – limfocytów – w specjalnych miejscach węzła chłonnego zwanych centrami namnażania. To ma swoje następstwa – węzły ulegają powiększeniu. Towarzyszą temu także objawy ogólne jak osłabienie i wzrost temperatury. Wszystkie te zmiany są znakiem, że w organizmie toczy się walka z intruzem - wyjaśnia ekspertka. 3. Przyczyny powiększonych węzłów chłonnych Wszelkie nieprawidłowości w obrębie węzłów chłonnych określa się mianem limfadenopatii. W jej wyniku może pojawić się wyraźne powiększenie tkanek oraz ich bolesność. Powiększone węzły chłonne mogą być miejscowe lub uogólnione. - Powiększenie węzłów chłonnych jest naturalną reakcją układu odpornościowego na różnego rodzaju obce białka. W pojęciu obce białka mieszczą się zarówno czynniki infekcyjne, czyli bakterie i wirusy, jak i nieinfekcyjne, np. pojawiające się komórki nowotworowe, szczególnie w momencie rozwoju nowotworu i jego przerzutowania - tłumaczy prof. Szuster-Ciesielska. Miejscowe powiększenie węzłów chłonnych może być wywołane przez: bakteryjne zapalenie odogniskowe, któremu często towarzyszy zapalenie naczyń limfatycznych między ogniskiem zakażenia (czyrak, owrzodzenie) a powiększonym węzłem (węzłami), swoiste zapalenie gruźlicze, swoiste zapalenie promienicze, przerzut nowotworowy (ognisko wtórne) z ogniska pierwotnego, początkowe stadium (jeszcze przed uogólnieniem procesu) pierwotnego rozrostu nowotworowego w miejscowych węzłach chłonnych. Powiększone węzły chłonne są objawem przeziębienia ale też wielu innych poważniejszych schorzeń (Shutterstock) Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych występuje: przy stanach odczynowych – w chorobach wirusowych, bakteryjnych, pierwotniakowych, grzybiczych, robaczycach, przy odczynach poszczepiennych - najczęściej pojawia się po szczepionkach na różyczkę, odrę, gruźlicę czy ospę, w chorobach układowych – autoimmunologicznych, alergicznych, spichrzeniowych i metabolicznych, w chorobach nowotworowych, w innych chorobach – jak sarkoidoza, histiocytoza, zespół Kawasaki, przewlekła choroba ziarniniakowa. Warto wiedzieć, że powiększenie węzłów chłonnych pod pachami może być reakcją na leki lub szczepienie. - Może się to zdarzyć, jeśli np. antygen szczepionkowy albo białko, które powstanie pod wpływem dostarczonego w szczepionce mRNA, zostanie rozpoznane przez specjalne komórki znajdujące się w naszej skórze, tzw. komórki dendrytyczne. Zasadniczą ich rolą jest przechwycenie obcego białka, niezależnie, czy to będzie wirus, bakteria, czy antygen szczepionkowy, czy też białko kolca S i dostarczenie go do węzła chłonnego. Tam komórki dendrytyczne pokazują komórkom immunologicznym (limfocytom), że pojawił się "obcy" w organizmie i trzeba zareagować - mówi prof. Szuster-Ciesielska. Wirusolog wyjaśnia, że to zapoczątkowuje reakcję odpornościową w węźle chłonnym, ze wszystkimi tego konsekwencjami. - Dlatego czasami zdarza się, że po szczepieniu powiększają się węzły pachowe, jeśli np. szczepionka została podana w lewe ramię, to powiększa się lewy węzeł pachowy, ponieważ właśnie tutaj zainicjowana została reakcja na białko szczepionkowe. Komórki immunologiczne nie rozróżniają, czy jest to patogen infekcyjny, jak wirus, czy bakteria, czy to jest białko szczepionkowe, dla nich każde z nich jest obce - podkreśla profesor. Węzły chłonne mogą także ulec powiększeniu samoistnie, bez wyraźnej przyczyny. Dzieje się tak przy mutacjach zachodzących w węzłach chłonnych, których przyczyną są nowotwory, tzw. chłoniaki. Powiększenie węzłów chłonnych przy chorobach (np. infekcjach bakteryjnych czy wirusowych) jest procesem naturalnym. - Węzły chłonne powiększają się dość szybko, ale odpowiedź immunologiczna nie wycisza się tak od razu. Układ odpornościowy został pobudzony i cały czas jest w gotowości, czeka na sygnał, kiedy będzie mógł zostać wytłumiony, dlatego węzły chłonne powracają do swojej pierwotnej wielkości dopiero po dłuższym czasie, po ok. 2 tygodniach - wyjaśnia immunolog. Niepokój powinny budzić powiększone węzły chłonne w obrębie klatki piersiowej, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, a także u osób w podeszłym wieku. U osób starszych powiększone węzły chłonne mogą bowiem oznaczać rozwój zmian nowotworowych w organizmie. Powiększonych węzłów chłonnych nie można bagatelizować. Zawsze należy je skonsultować z lekarzem. - Oczywiście są pewne choroby infekcyjne, dla których powiększenie węzłów chłonnych jest bardzo charakterystyczne, np. różyczka. Węzły chłonne mogą się powiększać również z bardziej prozaicznych powodów, jak np. problemy z zębami, próchnica. W każdej sytuacji, kiedy węzeł chłonny ulega powiększeniu, należy zdiagnozować przyczynę tego stanu rzeczy - podkreśla prof. Szuster-Ciesielska. Powiększone węzły chłonne to znak ostrzegawczy, który wysyła nam organizm Powiększone węzły chłonne u dzieci Powiększone węzły chłonne u dzieci występują zwykle wraz z sezonowymi infekcjami, np. przeziębieniem. U małych dzieci przebieg infekcji może być nieco cięższy (jest to związane z brakiem wcześniejszego kontaktu z patogenami). W takiej sytuacji niezbędne jest zastosowanie farmakoterapii. Wśród najczęstszych przyczyn powiększenia węzłów chłonnych u dzieci specjaliści wymieniają: infekcje bakteryjne, infekcje wirusowe, infekcje grzybicze, świnkę, zapalenie ucha środkowego, ospę, odrę, różyczkę, reakcję poszczepienną, nieleczone zęby mleczne. W przypadku wystąpienia objawów chorobowych warto udać się z dzieckiem na wizytę lekarską. U dwudziestu procent młodych pacjentów przyczyna powiększonych węzłów chłonnych jest zgoła inna. Okazuje się, że problem może być związany z występowaniem białaczki lub chłoniaka. Powiększone węzły chłonne u dorosłych Powiększone węzły chłonne u dorosłych występują znacznie rzadziej niż u dzieci. Dorośli pacjenci są bardziej odporni na działanie patogenów, bakterii czy wirusów. Wśród najczęstszych przyczyn powiększenia węzłów chłonnych u osób pełnoletnich lekarze wymieniają: nadwrażliwość na leki, cytomegalię, wirusowe zapalenie wątroby, czyraki, anginę, gruźlicę, chorobę kociego pazura, kiłę, próchnicę, wszawicę, toksoplazmozę, wszy, chorobę nowotworową narządów krwiotwórczych, np. białaczkę, szpiczaka, pałeczkę Salmonelii, chorobę Darlinga, chorobę Gilchrista, reakcję na przyjętą szczepionkę, chłoniaka. Nagłe zgrubienie na szyi, pod pachą czy w łokciu lepiej skonsultować z lekarzem. Ponadto, kobiety powinny regularnie badać okolice pach, ponieważ w tym miejscu często rozwijają się nowotwory. 4. Diagnostyka i leczenie powiększonych węzłów chłonnych Węzły chłonne mają zaledwie kilka milimetrów średnicy, jeśli zwiększą się do 1-1,5 centymetra można mówić o ich powiększeniu. W takiej sytuacji węzły chłonne mogą być miękkie, sprężyste i ruchome. Często bolą w trakcie dotyku, a skóra jest cieplejsza i zaczerwieniona. W zdecydowanej większości nie stanowi to powodu do niepokoju, ponieważ powodem są infekcje lub stan zapalny. W jaki sposób pacjent może sprawdzić, czy jego węzły są powiększone? Istnieją różne sposoby. Można zrobić to palpacyjnie lub przy użyciu tomografii. Część węzłów chłonnych, tzw. obwodowych, można zbadać palpacyjnie (karkowe, podżuchwowe, nadobojczykowe, szyjne, pachowe, łokciowe, pachwinowe i inne), część, tzw. głębokich, tylko za pomocą specjalistycznych badań (np. tomografii komputerowej). Węzły chłonne mogą stać się jednak większe (powyżej 2 centymetrów), niebolesne, twarde, zbite i nieruchome. W takiej sytuacji niepokojące zmiany w tym obrębie powinniśmy zgłosić lekarzowi. Jeżeli powiększone są węzły chłonne szyi, tworząc guzkowate skupiska, może to stanowić sygnał rozwoju choroby Hodgkina (ziarnicy złośliwej). Choroba jest niezwykle niebezpieczna dla życia. Lekarz podejrzewający wystąpienie nowotworu u pacjenta kieruje go na badanie USG, tomografię, zleca także morfologię oraz badanie histopatologiczne. Pacjent powinien poinformować lekarza nie tylko o wyżej wymienionych objawach, ale również o innych występujących symptomach takich jak złe samopoczucie, gorączka itd. Jeżeli zaś przyczyną powiększonych węzłów chłonnych jest infekcja bakteryjna, lekarz przepisuje pacjentowi antybiotyk. W infekcji wirusowej nie stosuje się antybiotyków. O poważnych chorobach świadczą powiększone węzły chłonne pod kolanami oraz w tzw. dole łokciowym. Powiększenie węzłów chłonnych w tych miejscach może świadczyć o postępującej białaczce bądź ziarnicy. W takim przypadku lekarz zleca przeprowadzenie badania krwi, OB, USG oraz RTG. Węzły chłonne mogą być powiększone u osób, które zakaziły się chorobą odzwierzęcą. Dlatego, gdy zgłosimy się do lekarza, przeprowadza on szczegółowy wywiad. Nie powinniśmy być zdziwieni, gdy zapyta nas o kontakty ze zwierzętami. Chłoniaki wykryte we wczesnym etapie rozwoju poddają się całkowitemu wyleczeniu. Nie możemy lekceważyć powiększonych węzłów chłonnych ani tym bardziej podejmować się samodzielnego ich leczenia. Czasami konieczne jest przeprowadzenie zabiegów, na przykład laryngologicznych, w zależności od źródła zakażenia. W przypadku chorób nowotworowych i ich przerzutów zwykle konieczne jest wykonanie biopsji i badania histopatologicznego, które umożliwia określenie rodzaju zmian. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Rekomendowane przez naszych ekspertów Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Chłonka jest to naturalny płyn tkankowy nazywany także limfą. Ten ustrojowy płyn jest częścią osocza krwi, która zostaje przefiltrowana do tkanek obwodowych. Chłonka pełni ważne funkcje w organizmie człowieka, ale jej nieprawidłowe krążenie bywa także podstawą wielu problemów, począwszy od tych typowo estetycznych, którymi są tak zwane worki pod oczami, a skończywszy na napisał/a: Aramis24 2014-11-26 11:43 Witam chciałbym zapytać jak mają się do moich węzłów wyniki badań morfologii mojej krwi które zamieszczam wraz z wątkiem. Miałem przewlekłe zakażenie jamy ustnej +3 . Zgłaszałem fakt do lekarza jednak on mi powiedział że to samo przejdzie . Pózniej powiększyły mi się węzły chłonne w obrębie głowy ( kark , szyja) . pozniej w pachwinach wtedy odczuwałem juz ból nerek i wątroby. Po 1,5 roku powiększyły mi się pod pachami i na brzuchu . Nie byłem leczony bo znajdowałem się w zakładzie karnym . A lekarz mówił mi ze to normalne i samo przejdzie a pózniej że zaraz wychodzę do domu i się będę leczył na wolności . pomimo to iż byłem w z-k. bardzo proszę o poradę. To był głupi wybryk z młodych lat wspólna bójka. Proszę o udzielenie mi szczegółowej odpowiedzi : czy te węzły powiększyły mi się od zakażenia e .coli, które trwa już 3 lata ? powiększały sie one stopniowo? I jak się maja do tego wyniki badań mojej krwi? Z innych objawów mam zaczerwienione gardło od początku infekcji, bardzo czerwone migdały, flegmę , gule w gardle i czasami bóle brzucha i bóle krzyża co sądzę jest oznaką bólu nerek . Proszę o poradę napisał/a: angelo34 2017-11-20 17:05 Witam Mam identyczne objawy, wiem ze to stary temat, ale co u CIbeie wykryli ? ? ? prosze odpisz jesli mozesz
Chłoniak grudkowy należy do grupy nowotworów nieziarniczych, które atakują węzły chłonne. Może dotyczyć różnych grup węzłów chłonnych, a także narządów limfatycznych (narządów układu chłonnego). W przypadku chłoniaka grudkowego często mamy do czynienia z początkowo bezobjawowym przebiegiem choroby. Większość chłoniaków grudkowych wykrywanych jest w zaawansowanym lub bardzo zaawansowanym stadium choroby, kiedy zmiany nowotworowe są uogólnione. Bezobjawowa limfadenopatia, czyli powiększenie węzłów chłonnych, dotyczy znacznego odsetka pacjentów. Chłoniak grudkowy zaliczany jest do grupy chłoniaków nieziarniczych o niskim stopniu złośliwości. Co ważne – na początkowym etapie choroby nie jest stosowane leczenie antynowotworowe, co ma związek z ograniczeniem ryzyka wystąpienia związanych z nim skutków ubocznych. Układ limfatyczny – budowa i funkcje Aby zrozumieć mechanizm rozwoju chłoniaka grudkowego oraz innych nowotworów układu limfatycznego, trzeba poznać jego budowę oraz sposób funkcjonowania. Limfa to jeden z ważnych płynów ustrojowych, które krążą w organizmie człowieka. Płynie ona naczyniami limfatycznymi. W skład układu limfatycznego wchodzą: naczynia limfatyczne, węzły limfatyczne (węzły chłonne), narządy limfatyczne, tkanka limfatyczna. Układ limfatyczny może funkcjonować w prawidłowy sposób dzięki limfocytom, czyli komórkom krwi, które odpowiedzialne są za zwalczanie infekcji oraz obronę organizmu przed różnymi drobnoustrojami. Układ limfatyczny obejmuje całe ciało człowieka. Płynie nim obmywająca komórki oraz tkanki limfa. Zaburzenia w funkcjonowaniu układu limfatycznego mogą prowadzić do pojawienia się zastojów limfy i związanych z nimi obrzęków limfatycznych, a także powiększenia się rozmieszczonych wzdłuż naczyń limfatycznych węzłów chłonnych. Chłoniak i inne nowotwory mogą także zaatakować narządy układu limfatycznego. Limfa pełni bardzo ważną funkcję – oczyszcza komórki i tkanki ze szkodliwych substancji oraz drobnoustrojów. Przepływająca przez węzły chłonne limfa jest oczyszczana dzięki obecnym w nich limfocytom. W węzłach chłonnych zachodzi proces neutralizacji szkodliwych drobnoustrojów, dlatego podczas nawet niegroźnych infekcji, mogą one ulegać powiększeniu. Zdrowe węzły chłonne mają wielkość ziarna fasoli; są niebolesne i ruchome względem skóry. Na skutek aktywności komórek układu odpornościowego, zwiększają swój rozmiar i stają się bolesne. Powrót węzłów chłonnych do normalnej wielkości po chorobie, trwa czasami kilka tygodni. Jeżeli ulegają one symetrycznemu powiększeniu i stają się bolesne, to znak, że organizm walczy z chorobą, co świadczy o prawidłowym funkcjonowaniu układu immunologicznego. Poważnym problemem jest jednostronne powiększenie węzłów chłonnych oraz brak ich bolesności. Chory węzeł staje się twardy i nieruchomy, co może wskazywać na toczący się w jego obrębie proces nowotworowy. Bezbolesne podskórne guzki zawsze są wskazaniem do wykonania badań. Główne węzły chłonne znajdują się na szyi, pod pachami, w pachwinach, a także w śródpiersiu i to one najczęściej ulegają powiększeniu na skutek choroby nowotworowej. Powiększony węzeł chłonny przypomina swoim wyglądem guz. W przypadku chłoniaka grudkowego często mamy do czynienia z bezobjawowym powiększeniem się węzłów chłonnych. Dzieje się tak na początkowym etapie choroby. Ogólne objawy choroby zaczynają występować w III i IV stopniu zaawansowania zmian nowotworowych. Chłoniak grudkowy (FL, follicular lymphoma) – co to jest? Chłoniak grudkowy to nowotwór wywodzący się z białych krwinek – limfocytów B ośrodków rozmnażania grudek chłonnych. Jest to chłoniak nie-Hodgkina (chłoniak nieziarniczy), który diagnozowany jest w Polsce najczęściej u osób, które ukończyły 60. rok życia. Choroba ta nieco częściej diagnozowana jest u kobiet. Chłoniak grudkowy stanowi 70% wszystkich przypadków tzw. chłoniaków powolnych. Do rozwoju choroby dochodzi na skutek niekontrolowanego rozrostu limfocytów B, który inicjowany jest przez nadal niepoznane czynniki. Niektóre badania wskazują na związek pomiędzy chłoniakiem grudkowym oraz obecnością w organizmie nieprawidłowości w obrębie fragmentu chromosomu zawierającego gen BCL2. Ta nabyta translokacja występuje u 80-90% chorych. Chłoniak grudkowy jest chorobą, która najczęściej rozwija się u osób dorosłych. Pod względem epidemicznym jest drugim co do częstości występowania chłoniakiem z limfocytów B, który diagnozowany jest w USA oraz Europie Zachodniej – szacuje się, że na każde 100 tysięcy ludności 5 osób choruje na chłoniaka grudkowego. Jest to stosunkowo niewiele, jednak każdy nowotwór stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia, dlatego należy zwracać uwagę na pojawienie się objawów choroby, które mogą wskazywać na proces nowotworowy. Ze względu na początkowo bezobjawowy przebieg chłoniak grudkowy jest podstępnym nowotworem, który najczęściej wykrywany jest w zaawansowanym lub bardzo zaawansowanym stadium choroby, co oznacza, że komórki nowotworowe znajdują się nie tylko w węzłach chłonnych, ale także naciekają szpik kostny i narządy limfatyczne np. śledzionę. Warto wiedzieć, że przez długi czas komórki nowotworowe nie są obecne w krwi obwodowej, co powoduje, że typowa morfologia może nie ujawnić zmian nowotworowych na początkowym etapie choroby. Chłoniak grudkowy – stopnie zaawansowania choroby Wyróżniamy IV stopnie zaawansowania chłoniaka grudkowego, które związane są z postępem choroby. Chłoniak grudkowy I stopnia diagnozowany jest wówczas, gdy niekontrolowany rozrost limfocytów B obserwowany jest w jednej grupie węzłów chłonnych np. zmiany obecne są jedynie w węzłach chłonnych na szyi. II stopień zaawansowania chłoniaka grudkowego oznacza zajęcie przynajmniej dwóch grup węzłów chłonnych, które zlokalizowane są po tej samej stronie przepony. Chłoniak grudkowy w III stadium zaawansowania zajmuje węzły chłonne położone po obu stronach przepony. Mogą być to zarówno węzły usytuowane nad przeponą, jak i pod przeponą. W przypadku IV stopnia zaawansowania choroby mamy do czynienia z uogólnionym procesem chorobowym, który uwzględnia nie tylko rozrost limfocytów B w węzłach chłonnych, ale także narządach limfatycznych i narządach pozalimfatycznych np. w kościach, płucach i wątrobie. W zależności od stopnia zaawansowania chłoniaka mogą pojawiać się mniej lub bardziej specyficzne objawy choroby. W I i II stopniu zaawansowania chłoniaka grudkowego obserwowany jest przede wszystkim obrzęk węzłów chłonnych, który przez dłuższy czas bywa niezauważony przez osoby chore, co ma związek z brakiem nawyku systematycznego samobadania. W przypadku zajęcia położonych głębiej węzłów chłonnych, zmiany mogą być niewyczuwalne podczas badania palpacyjnego. W przypadku chłoniaka grudkowego ocena stopnia zaawansowania uwzględnia czasami zastosowanie litery „A” i „B”, gdzie „A” oznacza chłoniaka powodującego tylko powiększenie węzłów chłonnych, a „B” chłoniaka przebiegającego z objawami ogólnymi. Chłoniak grudkowy – przyczyny Jak już zostało wspomniane, związek z rozwojem chłoniaka może mieć nabyta transolkacja fragmentu chromosomu zawierającego gen BCL2, jednak obecność tej nieprawidłowości nie jest uważana za główny czynnik rozwoju chłoniaka grudkowego. Nadal nie poznano przyczyn rozwoju tej choroby; nie są także znane czynniki ryzyka zachorowania na chłoniaka grudkowego, jednak nowotwór ten ma pewien związek z płcią – nieznacznie częściej diagnozowany jest u kobiet, a także z wiekiem – diagnozowany jest niemal wyłącznie u osób w średnim wieku. Jak i w przypadku innych nowotworów układu limfatycznego na rozwój chłoniaka grudkowego może mieć wpływ nałogowe palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, stosowanie diety bogatej w zanieczyszczone pestycydami produkty, kontakt ze szkodliwymi związkami chemicznymi i promieniowaniem jonizującym, przewlekłe infekcje wirusowe i bakteryjne. Chłoniak grudkowy rozwija się także u osób, które przeszły leczenie antynowotworowe. Ze względu na dość niespecyficzny, bezobjawowy przebieg choroby, konieczne jest stałe monitorowanie stanu zdrowia osób, które przechodziły radioterapię i chemioterapię. Chłoniak grudkowy może samoczynnie przejść w stan remisji choroby, zanim zostanie wykryty, dlatego systematyczne sprawdzanie stanu zdrowia jest niezbędne w przypadku pacjentów, u których zostały wcześniej wykryte nowotwory krwi i układu chłonnego, a także inne schorzenia nowotworowe. Charakterystyczne i nietypowe objawy chłoniaka grudkowego W przypadku chłoniaka grudkowego w I i II stadium zaawansowania choroby mamy do czynienia z brakiem objawów ogólnych, które są najczęstszą przyczyną rozpoczęcia diagnostyki w kierunku różnych schorzeń. Podstępny rozwój choroby skutkuje jej wykryciem, gdy w organizmie chorego zostają zajęte liczne węzły chłonne oraz narządy limfatyczne. Najczęstszym objawem choroby jest powiększenie się jednej grupy węzłów chłonnych. Zwykle są to zajęte węzły chłonne szyjne, pachwinowe lub węzły chłonne pod pachami, jednak powiększeniu mogą ulec także węzły chłonne śródpiersia i węzły chłonne w obrębie jamy brzusznej. Zajęte węzły chłonne stają się twarde, nieruchome i nie powodują bólu. Powiększenie węzłów chłonnych szybciej widoczny jest u osób szczupłych, co ma związek z brakiem dużej ilości tkanki tłuszczowej, która gromadzi się w okolicy np. szyi. Objawy chłoniaka grudkowego zaostrzają się w momencie nawrotu choroby oraz w jej stadiach zaawansowanych, kiedy pojawiają się nacieki na szpik kostny oraz narządy układu limfatycznego, a także narządy pozalimfatyczne. Objawy ogólne, które występują w późniejszych stadiach zaawansowania choroby to przede wszystkim: przewlekle podwyższona temperatura ciała – najczęściej umiarkowana gorączka lub stan podgorączkowy, nasilające się nocne poty, ogólne osłabienie i utrata masy ciała. Chłoniak grudkowy to chłoniak nieziarniczy o niskim stopniu złośliwości, co ma związek z jego powolnym wzrostem. Z tego względu choroba nawet przez kilka lat może się rozwijać, o czym nie mamy pojęcia, jeżeli węzły chłonne nie ulegną znacznemu powiększeniu i nie stają się dobrze widoczne. Nietypowe objawy chłoniaka grudkowego związane są z uciskiem powiększających się węzłów chłonnych lub narządów limfatycznych na otaczające tkanki. W zależności od lokalizacji ognisk komórek nowotworowych pojawia się kaszel, trudności z przełykaniem, wrażenie ucisku lub obecności ciała obcego w gardle, duszność i problemy z oddychaniem, ból brzucha lub pleców, ból w klatce piersiowej. Na chłoniaka może także wskazywać nagła utrata apetytu, przewlekłe zmęczenie i odbiegające od normy wyniki morfologii. Na skutek zajęcia szpiku kostnego często dochodzi do niedokrwistości, która manifestuje się bólem i zawrotami głowy, bladością skóry i błon śluzowych, osłabieniem, omdleniami, a także pojawianiem się krwiaków i siniaków oraz krwawień z nosa lub dziąseł. Są one spowodowane zmniejszoną liczbą płytek krwi. Anemia oraz małopłytkowość nie muszą jednak oznaczać zajęcia przez nowotwór szpiku kostnego i mogą być związane z działaniem innych czynników. Diagnostyka chłoniaka grudkowego Chłoniak grudkowy sprawia liczne trudności diagnostyczne. Największą z nich jest wykrycie zmian we wczesnym stadium, kiedy choroba nie wywołuje objawów ogólnych lub objawów choroby, które związane są z nadmiernym powiększeniem węzłów chłonnych. Na etapie diagnostyki wykonywane są różne badania, które uwzględniają zarówno badania laboratoryjne, jak i diagnostykę obrazową. Do stosowanych w celu diagnostyki chłoniaka grudkowego badan laboratoryjnych, zaliczamy morfologię krwi obwodowej z rozmazem, badania sprawdzające aktywność dehydrogenazy mleczanowej, badania biochemiczne nerek, badania biochemiczne wątroby, biopsję szpiku kostnego. W celu rozpoznania chłoniaka grudkowego wykonywane są także badania obrazowe. Zaliczamy do nich tomografię komputerową, badania endoskopowe, badania USG, badanie rezonansu magnetycznego. Niezwykle ważne dla postawienia właściwej diagnozy jest badanie histopatologiczne powiększonego węzła chłonnego, a także biopsja szpiku kostnego, bo chłoniak grudkowy w około 70% prowadzi do pojawienia się zmian w jego obrębie. Leczenie chłoniaka grudkowego Leczenie chłoniaka grudkowego rozpoczyna się w momencie pojawienia się typowych objawów choroby, które wskazują na III lub IV stopień jej zaawansowania. W początkowym stadium chłoniaka grudkowego stosowanie jakiegokolwiek leczenia nie jest konieczne. Ma to związek ze znacznym obciążeniem organizmu chemioterapią oraz jej możliwymi skutkami ubocznymi. Osoby w średnim i podeszłym wieku, u których chłoniak grudkowy diagnozowany jest najczęściej, bywają obciążone także innymi schorzeniami, co powoduje, że zbyt wczesne zniszczenie komórek nowotworowych może wpłynąć w negatywny sposób na stan zdrowia. Leczenie dobierane jest zarówno do wieku chorych, jak i indywidualnych potrzeb pacjenta. Jest to zwykle leczenie podtrzymujące, które nie przedłuża życia chorego, ale pozwala zatrzymać rozwój choroby i prowadzi do jej remisji. W momencie wystąpienia objawów ogólnych i pojawienia się zaburzeń ze strony zajętych przez nowotwór narządów zniszczenie komórek nowotworowych uwzględnia chemioterapię, stosowanie sterydów, przeszczep komórek macierzystych, terapię z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych. Zarówno komórki macierzyste, jak i przeciwciało monoklonalne mają na celu wsparcie układu immunologicznego na etapie zwalczania komórek nowotworowych. Terapia z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych, w przypadku chłoniaka grudkowego, uwzględnia zastosowanie swoistych białek w skojarzeniu z chemioterapią. Ważną metodą leczenia, którą stosuje się razem z typowymi kuracjami antynowotworowymi, jest wsparcie psychologiczne pacjenta. Ze względu na specyficzny, przewlekły przebieg choroby jest ono niezwykle przydatne, bo pozwala na utrzymanie odpowiedniej formy psychicznej, która poprawia motywację i skłania do współpracy z lekarzami. Podsumowanie Chłoniak grudkowy to jeden z nowotworów, które wywodzą się z limfocytów B, obejmując narządy układu limfatycznego. Ta choroba rozrostowa układu limfatycznego przez długi czas może rozwijać się w organizmie, zajmując kolejne węzły chłonne, a także narządy limfatyczne. To stosunkowo niegroźny, łagodny typ chłoniaka, który przez długie lata może rozwijać się niemal bezobjawowo. Typowe objawy chłoniaka grudkowego pojawiają się w zaawansowanym stadium choroby. Główne objawy chłoniaka grudkowego to powiększenie węzłów chłonnych. W przypadku zmian o niewielkiej masie nowotworu oraz braku zajęcia narządów limfatycznych pacjenci wymagają jedynie systematycznej kontroli stanu zdrowia, co pozwala na rozpoczęcie stosowania leków antynowotworowych w momencie, gdy choroba wejdzie w zaawansowane stadium. Na etapie diagnostyki chłoniaka grudkowego oraz kontroli stanu zdrowia pacjenta wykonywane są badania obrazowe oraz badania laboratoryjne. Zajęte węzły chłonne poddawane są badaniu histopatologicznemu, które pozwala na wnikliwą ocenę budowy komórek oraz określenie typu nowotworu, który zaatakował organizm. Czytaj też:Guzek za uchem – o czym może świadczyć zgrubienie za uchem?Czytaj też:Rak płaskonabłonkowy skóry – rokowania, diagnostyka, objawy i leczenie
. 36 385 25 189 141 370 96 368
węzły chłonne na brzuchu zdjęcia
