🌕 Czy Operacja Kolana Jest Niebezpieczna

Jaki jest przebieg hydrocelektomii (operacji wodniaka jądra)? Przed operacją pacjent przechodzi niezbędne badania diagnostyczne, konsultacje oraz badania anestezjologiczne. Zabieg trwa zazwyczaj ok godziny i odbywa się w znieczuleniu podpajęczynówkowym lub dożylnym. Prawie wszyscy pacjenci są wypisywani do domu w dzień po zabiegu.

^{Ganglion to niegroźny, ale bolesny guzek, który najczęściej pojawia się na nadgarstku lub stopie. W zaawansowanym stadium może doprowadzić do unieruchomienia kończyny. W ramach leczenia pacjenci z tego typu guzami korzystać mogą z zabiegów fizykoterapii oraz ćwiczeń rozluźniających, a ostatecznym krokiem w najtrudniejszych przypadkach jest operacyjne usunięcie torbieli. Co to ganglion? Ganglion, zwany też torbielą galaretową, to guzek wypełniony galaretowatym płynem. Jego pojawienie się na ciele nie ma żadnego związku z chorobami nowotworowymi, choć wywołuje u niektórych pacjentów obawy przed rakiem. Pomimo, że nie jest to groźne schorzenie, nie można go lekceważyć. Brak reakcji medycznej doprowadzić może do nieprzyjemnych skutków, takich jak problemy z mięśniami i stawami. Ganglion powstaje, gdy płynu znajdującego się w okolicy naszych stawów pojawia się za dużo. Z czasem staje się twardy jak kość. Wtedy znajduje on ujście we wnętrzu powstałego guzka, najczęściej przy nadgarstku, rzadziej przy stopie czy na palcach. Zdarza się również, że ganglion jest niewidoczny. Tworzy się wtedy twardy, bolący guzek pod skórą. Ciężko wykryć taką zmianę, choć objawy mogą pomóc w diagnostyce. Czy ganglion powoduje ból? Na samym początku guzek może być niewczuwalny, jednak z czasem, kiedy rośnie, zaczyna boleć. W klasyfikacji ICD 10 ganglion oznaczony jest jako ,,ganglion stawu lub ścięgna (pochewki)" numeracją . Z kolei w ICD 11 ganglion znajdziesz pod numerm FB42. Jak wygląda ganglion na stopie? Ganglion rośnie głęboko pod skórą na górnej stronie stóp. Im torbiel dłużej jest nieleczona, tym robi się większa i powoduje poważniejsze problemy z doborem obuwia. Każdy kontakt guza z butem potęguje bowiem ból. Ganglion na stopie to rzadsza przypadłość niż ganglion nadgarstka. Co ciekawe częściej guzek ten pojawia się u kobiet niż u mężczyzn. Zwykle w młodym wieku, między 20., a 40. rokiem życia. Zdarza się, choć zdecydowanie mniej jest takich przypadków, że pojawia się ganglion kolana. U kogo może pojawić się ganglion nadgarstka? Gangliony tego typu bardzo często diagnozowane są u osób, które dużo czasu spędzają przed komputerem. Ma to związek z pracą ręki przez wiele godzin w jednej pozycji, co z kolei związane jest z obsługą myszy komputerowej. W wyniku przeciążania dłoni powstaje właśnie taka narośl na nadgarstku. Jeśli chodzi o kończyny górne, to rzadziej diagnozuje się ganglion na palcu, kciuku czy łokciu. Zdarza się, że tworzy się on na wewnętrznej stronie stronie dłoni. Ganglion w takich miejscach jak szyja powtać mogą wyłącznie w wyniku urazu. Jeśli nie doszło do stłuczenia, guzek ten może być powiększonymi więzłami chłonnymi lub nawet objawem początkowego stadium nowotworu. Przyczyny powstania ganglionów Gangliony powstają najczęściej w wyniku wspomnianych przeciążeń, ale również zapalenia stawów i ścięgien. Mogą się także pojawić w konsekwencji urazu - na przykład skręcenia stawu. Kiedy powinniśmy się zwrócić do lekarza z podejrzeniem, że dokucza nam ganglion? Gdy odczuwamy: ból przy ruchach nadgarstkiem, nadwrażliwość na dotyk, brak możliwości pełnego zakresu ruchu ręką, stan zapalny w okolicy stawu; Diagnostyka ganglionu. Jak wygląda jego rozpoznawanie? Jeśli guzek się powiększa i powoduje coraz większy ból, czy to w obrębie nadgarstka, stopy, palca czy kolana, należy skonsultować się ze specjalistą. Najpewniej zleci on pacjentowi wykonanie prześwietlenia RTG lub USG. Konieczny może być też rezonans magnetyczny, który pozwoli wykluczyć lub potwierdzić inne, znacznie poważniejsze choroby, na przykład: zapalenie stawów, nerwiaki, martwicę kości. By spać spokojnie, warto wykonać zlecone badania i wykluczyć inne dolegliwości, a także wdrożyć odpowiednie leczenie ganglionu. W ramach leczenia ganglionu warto postawić na fizykoterapię. Pomocne będą zabiegi o właściwościach regeneracyjnych: laseroterapia, ale także ultradźwięki i pole magnetyczne. Z kolei krioterapia działa przeciwobrzękowo. Wskazane są zajęcia z terapeutą, niektóre ćwiczenia, czy to rozciągające, czy rozluźniające, można powtarzać w domu. Leczenie domowe ganglionu Jake leczyć ganglion i jaki lekarz się tym zajmuje? Pomoc można uzyskać u ortopedy lub chirurga. Ludzie często zastanawiają się, czym smarować guzek. Na wchłniecie ganglionu poleca się maść ichtiolową, z żywokostu, końską czy olej rycynowy. Nie mają one jednak potwierdzenia w badaniach. Istnieją pewne domowe sposoby, które mają rzekomo pomóc. Jednak takie naturalne sposoby na zwalczanie ganglionu to jedynie mity, jak przykładanie liści kapusty czy aloesu, a także okłady z octem. Również silne uciskanie, by ganglion pękł, nie jest wskazane, gdyż może porwadzić nawet do zakażenia. Często stosuje się także stabilizatory, które niestety tylko na chwilę przynoszą ukojenie. Podobny wpływ na ganglion ma kinesiotaping. Choć zdarza się, że pod wpływem masażu czy po prostu samoistnie guzek znika, to leczenie nie powinno ograniczać się do wklepywania maści czy olejków. Oczywiście może to przynieść chwilową ulgę, ale domowe sposoby najpewniej będą niewystarczające i guz będzie się powiększał, dając coraz bardziej dokuczliwe objawy. Natomiast by dowiedzieć się, jak popranie masować ganglion należy skontaktować się z fizjoterapeutą, który pokaże opowiednią technikę. Zdecydowanie maść na ganglion nie wystarczy. Jaki jest przebieg operacji ganglionu? W przypadku zdiagnozowania ganglionu operacja nie zawsze jest konieczna. Zanim podjęte zostaną tak radykalne kroki, stosowany jest zabieg punkcji. Podczas niego nakłuwa się guz i odsysa galaretowaty płyn. Po zabiegu konieczne jest przyjmowanie kortykosteroidy w celu zagojenia ścianek torbieli. Operacyjne usuwanie ganglionu okazuje się zbawienne dla pacjentów, u których po zabiegu aspiracji guz powrócił. Aby pozbyć się guzka, najpierw pacjentowi podaje się znieczulenie ogólne (narkozę). Po wykonaniu nacięcia ganglion jest wycinany w całości i zaszywana jest skóra. Po zabiegu może zostać niewielka blizna, jednak torbiel nie powinna się już więcej pojawić. W ramach rekonwalescencji po zabiegu operacyjnym wskazane są zabiegi rozluźniające i poprawiające krążenie oraz wzmacniające mięśnie. Usunięcie ganglionu może być wykonane na NFZ, gdy lekarz wypisze skierowanie. Jeśli jednak pacjent zdecyduje sie na wycięcie guzka prywatnie, jest to koszt około 500 złotych. Inne zabiegi, które pomagają usunąć ganglion, ale nie są inwazyjne, wymagają przynajmniej kilku spotkań, co skutkuje wyższą ceną od 2 tysięcy do 5 tysięcy złotych. W związku z powikłaniami, jak np. niezdolność o pracy czy właśnie przeprowadzona operacja, walczyć można o odszkodowanie. Jeśli ganglion na nadgarstku powstał przez czynności wykonywane w pracy (przeciążenie dłoni w wyniku operowania myszką cały dzień), sprawę warto przekazać do kancelarii prawnej, która szybko może rozwiązać problem. Czy może wystąpić ganglion u dziecka? Gangliony mogą się pojawiać zwłaszcza u osób młodych, choć ich pojawienie nie dziwi też u seniorów. Ganglion u dziecka również może wystąpić najczęściej po urazie. Jeśli zauważymy u malucha jakąkolwiek podejrzaną narośl na skórze, należy skonsultować to niezwłocznie z lekarzem. Diagnostyka oraz sposoby leczenia ganglionu u dziecka przebiegają podobnie, jak u dorosłych osób.}

Fot. Przykład wizualizacji choroby zwyrodnieniowej kolana. Zwichnięcie kolana, Uciekanie kolana. W tym miejscu warto napisać także o częstym problemie znacznej niestabilności kolana. Często ta sytuacja nazywana jest uciekaniem kolana, czyli momentem kiedy kolano ugina/ucieka i nie masz nad nim kontroli (powierzchnie stawowe opuszczają

200 mln narciarzy i 70 mln snowboardzistów na całym świecie od lat toczy ze sobą spór, która dyscyplina jest bardziej atrakcyjna. W kwestii bezpieczeństwa przewagę zyskali miłośnicy snowboardu. Pomimo, że jazda na jednej desce bardziej naraża na kontuzje, to podczas jazdy na nartach trzy razy częściej dochodzi do wypadków tego artykułu dowiesz się:Z badania przeprowadzonego w 2017 roku przez IBRIS wynika, że w Polsce 29% miłośników sportów zimowych jeździ na nartach, a 8% na snowboardzie. Sprawdziliśmy, jakie są najczęstsze przyczyny wypadków i rodzaje kontuzji w obu dyscyplinach, a także jak zadbać o własne bezpieczeństwo na stoku i wybrać optymalne bezpieczniejsze są narty, czy snowboard? Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, nie da się jednoznacznie określić, która ze wspomnianych zimowych dyscyplin jest bardziej ryzykowna. Wiele zależy od doświadczenia, umiejętności, a także indywidualnych predyspozycji. W przypadku narciarstwa zjazdowego, podczas jazdy obciążone zostają przede wszystkim kolana, w tym głównie stawy kolanowe. Ryzyko kontuzji można oczywiście ograniczyć, na przykład poprzez odpowiednie przygotowanie fizyczne. Rozgrzewka przed jazdą, a także trening wzmacniający ścięgna i mięśnie pomoże ochronić nogi przed poważniejszym urazem. Jeśli jednak w przeszłości dokuczały nam problemy z kolanami, powinniśmy raczej skłaniać się w stronę snowboardingu. Jeśli bowiem chodzi o deskę, podczas upadków, zwłaszcza w trakcie nauki, zazwyczaj przewracamy się do tyłu lub do przodu. Mogą na tym ucierpieć głównie kręgosłup, kość ogonowa oraz nadgarstki. Odpowiednie ochraniacze, jak choćby żółw na plecy, czy usztywniane rękawice, mogą jednak znacznie ograniczyć ryzyko kontuzji. To, który sport uznać można za bardziej niebezpieczny, ostatecznie jest więc uzależnione od tego, o jakich urazach mowa. Jazda na snowboardzie wymaga balansowania ciałem, przy unieruchomieniu obu nóg, dlatego podczas uprawiania tego sportu o wiele łatwiej o kontuzje tułowia. Narty to natomiast aktywność narażająca głównie nasze nogi i - w razie zderzenia - głowę. Należy jednak pamiętać, że w przypadku jednej i drugiej dyscypliny najważniejsze jest zachowanie odpowiedniej ostrożności, szczególnie przy niewielkim doświadczeniu lub w trakcie nauki. Każda z nich wymaga także właściwego zabezpieczenia, choćby w postaci kasków czy ochraniaczy. Jakie są najczęstsze przyczyny urazów narciarzy i snowboardzistów?Ratownicy wskazują, że do kontuzji najczęściej dochodzi z powodu nieodpowiedzialnego zachowania narciarzy i snowboardzistów. Szczególnie niebezpieczne jest niedostosowanie prędkości oraz stylu jazdy do poziomu argumentuje Tomasz Jano, Zastępca Naczelnika Grupy Beskidzkiej GOPR, na częstotliwość wypadków paradoksalnie duży wpływ ma także coraz lepsza jakość stoków. Równa, sztucznie ukształtowana powierzchnia stoku pozwala miłośnikom nart i snowboardu na rozwijanie dużo większych prędkości. Dużą rolę odgrywają także różnice w stylach jazdy. Tor jazdy i skrętność różnią się w przypadku osoby początkującej i doświadczonej. Odmiennie poruszają się na stoku również narciarze i wynika z badań przeprowadzonych przez US National Library of Medicine w 2017 r., częściej kontuzji doznają osoby jeżdżące na średniozaawansowanym poziomie (42%), niż początkujący narciarze lub snowboardziści (35%).Innymi przyczynami nieszczęśliwych wypadków podczas uprawiania sportów zimowych są również nieprawidłowe przygotowanie i dostosowanie sprzętu do jazdy, a także złe oświetlenie i przeszkody na kontuzji najczęściej doznają narciarze?Narciarze najczęściej doznają urazów kolan, w tym 45% złamań – wynika z badań National Ski Areas Association. Często na stokach kontuzją ulegają również ścięgna dłoni (tzw. kciuk narciarza). Jednak najpoważniejsze obrażenia dotyczą okolic głowy i kręgosłupa. Dochodzi do nich najczęściej podczas jazdy z dużą prędkością i w czasie upadku, kiedy nie są w stanie ochronić tych wrażliwych części ciała. Taki wypadek może mieć bardzo poważne konsekwencje, a jedną z najskuteczniejszych metod ochrony jest noszenie ustawowy obowiązek jeżdżenia w kaskach narciarskich dotyczy osób, które nie ukończyły 16 roku życia, my zalecamy jazdę w kaskach wszystkim narciarzom – ostrzega Jacek Dębicki, naczelnik miłośników sportów zimowych wciąż jednak o tym zapomina. Dotyczy to głównie osób korzystających ze stoków narciarskich. Wybierający zabawę w tzw. snowparkach dużo chętniej zakładają sprzęt ochronny. Warto pamiętać o założeniu kasku, ponieważ dzięki wzrostowi ich popularności w ostatnich latach odsetek obrażeń głowy zmniejszył się o 50%.Jakich kontuzji najczęściej doznają snowboardziści?Dwie stopy na jednej desce, zawsze zwrócone w tę samą stronę. Takie ustawienie kończyn dolnych w naturalny sposób chroni snowboardzistów od poważnych urazów nóg. Jednak cały ciężar ciała spada na efekcie najczęściej odnoszą oni kontuzje nadgarstków (40%). Często również doznają zwichnięć i skręceń barków oraz stawów skokowych. Do wypadków zwykle dochodzi z powodu upadku o krawędź deski, która działa podobnie, jak hamulec wbijając się w śnieg. Snowboardzista częściej odnosi kontuzje, a narciarz ginie na stokuZ badań przeprowadzonych przez National Library of Medicine w Stanach Zjednoczonych wynika, że snowboardziści (55%) częściej odnoszą kontuzje niż narciarze (45%). Do podobnych wniosków doszedł Jasper Shealy, emerytowany profesor z Rochester Institute of Technology. Naukowiec od ponad 40 lat analizuje statystyki wypadków narciarze w odróżnieniu od snowboardzistów, trzy razy częściej ponoszą śmierć w wypadkach. W sezonie zimowym 2011/2012 w Stanach Zjednoczonych zginęło 39 miłośników jazdy na dwóch deskach, a tylko 12 entuzjastów jazdy na jednej desce. Najczęściej do tragicznych obrażeń dochodzi podczas zderzeń ze stałymi obiektami, jak np. zadbać o swoje bezpieczeństwo na stoku?Najczęściej urazy, jakich doznają narciarze i snowboardziści nie zagrażają życiu, jednak mogą spowodować poważne i długotrwałe dolegliwości. Żeby ich uniknąć, należy pamiętać o kilku podstawowych rzeczach, które zminimalizują ryzyko wypadku i kontuzji. Oto najważniejsze z nich: Odpowiedni sprzęt - dobrze dobrany i wyregulowany sprzęt to jeden z najważniejszych czynników chroniących przed urazami. Narty powinny mieć odpowiednią długość i wypiąć się przy upadku. Natomiast wiązania deski snowboardowej powinny być ustawione tak, żeby podczas jazdy użytkownik miał jak największą kontrolę nad torem jazdy. Sprzęt ochronny - a przede wszystkim kask. Z przytoczonych przez nas wcześniej badań wynika, że ponad czterech na pięciu miłośników sportów zimowych, podczas jazdy na stoku nie zakłada kasku. Tymczasem może on uratować nie tylko zdrowie, ale także życie narciarza. Warto pamiętać, że Zgodnie z polskimi przepisami, kask narciarski muszą zakładać osoby do 16 roku życia. Odpowiedzialność za to ponoszą rodzice lub opiekunowie nieletniego. Mandat za brak kasku może natomiast wynieść od 20 do nawet 5000 zł Dodatkowo warto zaopatrzyć się w ochraniacz typu żółw oraz specjalne rękawice z usztywnieniem na nadgarstki. Wybór odpowiedniej trasy - najlepsza będzie taka, która zminimalizuje ryzyko zderzenia z osobami trzecimi oraz obiektami takimi jak choćby drzewa. Dla początkujących lepiej sprawdzą się szerokie stoki o łagodnym nachyleniu, przystosowane do nauki. Zachowanie szczególnej ostrożności - przede wszystkim podczas skrętów i wyprzedzania. Ważne jest również zachowanie odpowiedniej prędkości oraz bezpieczny start. Podczas schodzenia lub schodzenia ze stoku, wybierzmy pobocze, aby nie przeszkadzać zjeżdżającym osobom. Złote zasady dla narciarzy i snowboardzistów? Stosuj się do znaków i pamiętaj, że na stoku nie jesteś sam! Odpowiednia rozgrzewka - przygotowanie do jazdy to nie tylko wybór sprzętu i ochraniaczy. Równie ważna jest rozgrzewka, która może zminimalizować ryzyko ewentualnych urazów. Rozciągnięcie mięśni i gimnastyka nóg pozwolą lepiej zapanować nad sprzętem i przygotują na ewentualne upadki. Odpowiednie ubezpieczenie - to bardzo ważny element, jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Wypadki podczas uprawiania zimowych sportów mogą bowiem skończyć się nie tylko kontuzjami, ale i sporymi wydatkami związanymi z ewentualnymi szkodami. Ubezpieczenie na narty i snowboard może zagwarantować ochronę również w przypadku nieszczęśliwych wypadków, do których dojdzie, gdy turysta przed jazdą spożywał alkohol. UWAGA! Trzeba pamiętać, że od stycznia 2022 roku we włoskich kurortach posiadanie ważnej polisy OC będzie obowiązkowe podczas jazdy, a jej brak będzie jednoznaczny z mandatem w wysokości od 100 do 150 euro. Co więcej, w tym samym momencie na włoskich stokach zaczną się kontrole trzeźwości wśród turystów uprawiających zimowe sporty. Co w razie wypadku na stoku? Jeśli podczas zimowego urlopu na stoku dojdzie do wypadku, zarówno sprawca jak i osoby poszkodowane będą musiały zmierzyć się z przykrymi konsekwencjami. Jeśli któryś z uczestników nieszczęścia dozna poważnego urazu lub kontuzji, podstawowym problemem może okazać się pomoc medyczna, która w zagranicznych krajach zazwyczaj nie należy do najtańszych. W przypadku wyjazdu do jednego z europejskich kurortów, podstawowe zabezpieczenie stanowi oczywiście Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ), która umożliwia skorzystanie z podstawowych usług publicznej opieki lekarskiej bez dodatkowych wypadkach narciarskich tego typu zabezpieczenie może jednak być niewystarczające. Nie obejmie ono na przykład leczenia stomatologicznego, czy darmowego leczenia w placówkach prywatnych. Jak informuje polskie MSZ: Prawo do leczenia przysługuje Ci na tych samych zasadach, na jakich korzystają z niego obywatele kraju, do którego się udajesz. Jeśli w danym państwie jest np. obowiązek opłacenia części kosztów za wizytę u lekarza, to i Ty za nią zapłacisz. NFZ tego nie pokryje. Np. we Francji zapłacisz 30% honorarium lekarza, w Austrii – koszt wezwania karetki, w Niemczech – 10 euro za dzień pobytu w szpitalu. Dostęp do prywatnej opieki medycznej jest natomiast niezwykle istotny podczas aktywnego wypoczynku na stokach. W takich miejscach dostęp do publicznej służby zdrowia bywa bowiem znacznie utrudniony, a podczas poważnego wypadku podczas zjazdu pomoc medyczna często musi zostać udzielona od razu. Jeśli nam lub naszym bliskim przydarzy się wypadek podczas jazdy na nartach, będziemy zmuszeni udać się do najbliższego lekarza, którego usługi mogą okazać się bardzo drogie. Ostrożność należy zachować również jeśli chodzi o transport medyczny. Przewóz poszkodowanego karetką do szpitala - podobnie jak sama hospitalizacja - nie zawsze będą refundowane. Kosztów takiego przewozu nie będziemy musieli ponosić jedynie w sytuacji, w której życie pacjenta było zagrożone lub wystąpiły inne ważne wskazania lekarskie. Problematyczna może być również realizacja recepty. Przepisane przez lekarza leki są przez EKUZ refundowane w granicach 40-60%. Karta nie pokrywa całości kosztów, jakie trzeba ponieść w związku z wykupieniem niezbędnych medykamentów. Bardzo ważny jest także transport medyczny poszkodowanej osoby do kraju. Jeśli w wyniku choroby albo wypadku konieczne będzie przewiezienie turysty do Polski, będzie on musiał pokryć związane z tym koszty z własnej kieszeni. Całość może natomiast kosztować nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych. Nie można zapomnieć także o akcjach ratownictwa górskiego - praktycznie wszędzie poza Polską jest ono odpłatne i nie podlega pod ochronę EKUZ. Przeprowadzenie takiej akcji jest naprawdę bardzo drogie - już sam wylot helikoptera może wiązać się z koniecznością zapłacenia kilkunastu-kilkudziesięciu tysięcy złotych! Jeśli planujemy wyjazd do kraju innego niż kraje członkowskie UE czy EFTA, wydatki związane z leczeniem i akcjami ratunkowymi będą jeszcze wyższe, ponieważ w takim przypadku żaden z elementów nie podlega refundacji. Dlatego też, aby uniknąć ewentualnych problemów i wysokich kosztów, jeszcze przed podróżą warto zastanowić się nad wykupieniem odpowiednio szerokiego jeśli chodzi o zakres ubezpieczenia turystycznego. To, ile trzeba będzie zapłacić za usługi medyczne oraz jak wysokie będą koszty ratownictwa, jest uzależnione głównie od kierunku narciarskiego wyjazdu. W większości przypadków, podczas podróży do krajów europejskich, EKUZ pozwoli na pokrycie jedynie części kosztów leczenia i leków (gwarantując około 60-70% refundacji).Tylko w wybranych przypadkach zwrot poniesionych kosztów będzie całkowity. Poniżej prezentujemy wybrane koszty leczenia w krajach najchętniej wybieranych jako urlopowa destynacja przez polskich narciarzy: Kraj Wizyta lekarska (nagłe przypadki) Pobyt w szpitalu Stomatolog Transport karetką Transport medyczny do Polski Ratownictwo górskie Czechy 30 Kč 90 Kč 90 Kč 90 Kč Odpłatnie Odpłatnie Słowacja Bezpłatnie 2-10 Euro 2 Euro 0,10 EUR/km Odpłatnie Odpłatnie Austria Bezpłatnie 12-20 Euro Częściowe Bezpłatnie Odpłatnie Odpłatnie Francja 7-8 Euro 18 Euro 7-8 Euro Częściowe Odpłatnie Odpłatnie Włochy Bezpłatnie (lub 36,15 euro w przypadku specjalisty) Bezpłatnie 100% ceny Bezpłatnie (w nagłych przypadkach) Odpłatnie Odpłatnie Szwajcaria 33 CHF dla dzieci i młodzieży, 92 CHF dla osób dorosłych 33 CHF dla dzieci i młodzieży, 92 CHF dla osób dorosłych; dodatkowa hospitalizacja - 15 CHF za dzień dla osób po 26 roku życia 33 CHF dla dzieci i młodzieży, 92 CHF dla osób dorosłych 50% ceny Odpłatnie Odpłatnie Jak wybrać ubezpieczenie na narty i snowboard?Ubezpieczenie dla narciarzy i snowboardzistów nie jest tym samym, co zwykłe ubezpieczenie turystyczne. Swoim zakresem obejmuje podstawową polisę dla turystów oraz dodatkowe rozszerzenie, które gwarantuje ochronę w czasie uprawiania sportów zimowych. Wybierając odpowiednią dla siebie opcję ubezpieczenia, należy zapoznać się z dostępnymi ofertami, zwracając uwagę na kilka najważniejszych elementów. Podstawowym punktem, o którym powinniśmy pamiętać, jest zakres polisy oraz gwarantowane sumy ubezpieczenia. Im wyższa kwota, jaką ubezpieczyciel zobowiązuje się wypłacić w razie nieszczęśliwego wypadku, tym lepiej. W przypadku zimowego urlopu nie powinno być to jednak mniej niż 30 tysięcy euro. Warto również zwrócić uwagę, czy w zakres polisy wchodzi OC oraz NNW. Pierwsze ubezpieczenie pokryje szkody wypadków, do których dojdzie z naszej winy, także jeśli ucierpią osoby trzecie. Drugie zabezpieczy przed finansowymi konsekwencjami zdarzeń, w których ucierpimy my sami. Niezwykle istotne są także koszty leczenia, ratownictwa oraz transportu medycznego. Kwoty, jakie trzeba zapłacić za hospitalizację, przejazd karetką, zabiegi medyczny czy specjalistyczne leki, bywają bardzo wysokie. element ten jest szczególnie ważny, jeśli zimowy urlop spędzamy zagranicą. Wysokość kosztów leczenia poza Polską wzrasta bowiem kilku, a nawet kilkunastokrotnie i może wynieść nawet kilkaset tysięcy złotych. Podobnie rzecz wygląda w przypadku kosztów ratownictwa górskiego. Praktycznie wszędzie poza Polską trzeba pokryć je samodzielnie, a ich wysokość może sięgać kilkudziesięciu lub kilkuset tysięcy złotych. Wybierając polisę, warto wykupić odpowiednie rozszerzenia, które zapewnią nam ochronę w dodatkowych okolicznościach. Klauzula alkoholowa to tylko jeden z przykładów. Wybierając się na narty, trzeba pamiętać także o ubezpieczeniu sprzętu sportowego oraz - jeśli wymaga tego nasza aktywność - rozszerzeniu o sporty ekstremalne i wysokiego ryzyka. Magdalena KajzerPoniżej prezentujemy przykładowe ceny ubezpieczenia na narty lub snowboard. 7-dniowy wypad na narty do WłochUbezpieczycielZakres ubezpieczeniaCena AXA Partners Koszty leczenia600 000 złRatownictwo600 000 złBagaż3 000 zł53,90 zł 1 os. / 7 dni Kup ubezpieczenie Dodatkowo: NNW: 50 000 złOC: 250 000 złubezpieczenie Covid-19114 sportów objętych ochronąOC sportowe: 250 000 złsprzęt sportowy Signal Iduna Koszty leczenia276 103 złRatownictwo46 017 złBagaż2 000 zł84,10 zł 1 os. / 7 dni Kup ubezpieczenie Dodatkowo: NNW: 45 000 złOC: 138 052 złOC sportowe: 69 026 zł S83 sporty objęte ochronąsprzęt sportowy AXA Partners Koszty leczenia40 000 000 złRatownictwo40 000 000 złBagaż6 000 zł87,15 zł 1 os. / 7 dni Kup ubezpieczenie Dodatkowo: NNW: 150 000 złOC: 1 500 000 złOC sportowe: 1 500 000 zł 114 sportów objętych ochronąsprzęt sportowy Europa Ubezpieczenia Koszty leczenia1 395 724 złRatownictwo46 524 złBagaż4 652 zł137,00 zł 1 os. / 7 dni Kup ubezpieczenie Dodatkowo: NNW: 46 524 złOC: 465 241 złubezpieczenie Covid-1927 sportów objętych ochronąOC sportowe: 465 241 złsprzęt sportowy7-dniowy wypad na narty do Włoch AXA Partners 53,90 zł 1 os. / 7 dni Koszty leczenia600 000 złRatownictwo600 000 złBagaż3 000 zł Dodatkowo: NNW: 50 000 złOC: 250 000 złubezpieczenie Covid-19114 sportów objętych ochronąOC sportowe: 250 000 złsprzęt sportowy Kup ubezpieczenie Signal Iduna 84,10 zł 1 os. / 7 dni Koszty leczenia276 103 złRatownictwo46 017 złBagaż2 000 zł Dodatkowo: NNW: 45 000 złOC: 138 052 złOC sportowe: 69 026 zł S83 sporty objęte ochronąsprzęt sportowy Kup ubezpieczenie AXA Partners 87,15 zł 1 os. / 7 dni Koszty leczenia40 000 000 złRatownictwo40 000 000 złBagaż6 000 zł Dodatkowo: NNW: 150 000 złOC: 1 500 000 złOC sportowe: 1 500 000 zł 114 sportów objętych ochronąsprzęt sportowy Kup ubezpieczenie Europa Ubezpieczenia 137,00 zł 1 os. / 7 dni Koszty leczenia1 395 724 złRatownictwo46 524 złBagaż4 652 zł Dodatkowo: NNW: 46 524 złOC: 465 241 złubezpieczenie Covid-1927 sportów objętych ochronąOC sportowe: 465 241 złsprzęt sportowy Kup ubezpieczenie Polisę można zakupić online. Zajmie to parę minut. Wystarczy tylko wypełnić formularz, wybrać najlepszą dla siebie ofertę oraz opłacić składkę. Dokument ubezpieczenia zostanie wysłany na maila. Wystarczy go zapisać na urządzeniu lub wydrukować i zabrać na zimowy wyjazd - na narty lub warto wiedzieć?Snowboardziści częściej doznają urazów (55%) niż narciarze (45%).Narciarz jest trzy razy częściej narażony na śmiertelny wypadek na stoku niż snowboardzista. Rekord świata w jeździe na nartach wynosi 254,958 km/h, a na snowboardzie 203,275 km/ najczęściej doznają kontuzji kolan – w tym 45% złamań, a snowboardziści nadgarstków (40%).Najczęściej zadawane pytaniaKtóry sport jest łatwiejszy dla początkujących - narty czy snowboard?Zarówno jazda na nartach jak i na desce snowboardowej to sporty, które wymagają odpowiedniego przygotowania i odrobiny praktyki. Choć jazda na nartach może w pierwszej chwili wydawać się łatwiejsza, w rzeczywistości nie różni się ona obiektywnym stopniem trudności od snowboardingu. Zaczynając swoją przygodę ze sportami zimowymi, trzeba przygotować się zarówno na początkowe upadki jak i na świetną zabawę. Czy ubezpieczenie na snowboard różni się od polisy narciarskiej?Nie, zarówno narciarstwo jak i snowboarding wymagają wykupienia odpowiedniej polisy turystycznej o zwiększonym zakresie, ale w przypadku obydwu sportów będzie to takie samo ubezpieczenie o takich samych elementach i sumach snowboard i narciarstwo wymagają dodatkowego rozszerzenia ochrony w ubezpieczeniu?Tak. Ubezpieczenie narciarskie to polisa, która zapewnia ochronę osobom lubiącym aktywny wypoczynek na stoku. Nie tylko chroni przed finansowymi konsekwencjami nieszczęśliwych wypadków podczas uprawiania sportów zimowych, ale również pokrywa koszty ratownictwa. To idealna ochrona dla tych, którzy planują spędzić wyjazd relaksując się podczas uprawiania narciarstwa i snowboardingu. O jakich rozszerzeniach powinni pamiętać narciarze i snowboardziści podczas uprawiania zimowych sportów?Warto pomyśleć o ochronie bagażu i dodatkowym ubezpieczeniu sprzętu sportowego od kradzieży i zniszczenia. Dobrze zwrócić uwagę również na możliwość zwiększenia sumy kosztów ratownictwa oraz transportu medycznego. Warto również rozszerzyć tego typu polisę o tzw. klauzulę alkoholową. Przyda się ona, jeśli doznamy szkody w wyniku wypadku, do którego doszło, kiedy znajdowaliśmy się pod wpływem alkoholu. Operacyjne usunięcie wodniaka jądra jest zabiegiem wykonywanym przeważnie w znieczuleniu miejscowym. Operacja polega na wykonaniu poprzecznego nacięcia skory moszny, po czym wypreparowuje się i uwalnia wodniaka, który zostaje w całości wyjęty na zewnątrz moszny. Następnie nacina się osłonki i wypuszcza z jego wnętrza płyn, jądro ^{Fot: Von Schonertagen / Woda w kolanie objawia się występowaniem płynu w torebce stawowej kolana lub poza nią. Istnieje wiele domowych sposobów, by sobie z nią poradzić. Może jednak się okazać, że jej leczenie bez pomocy lekarza będzie bezskuteczne. Czasem jej przyczyną jest dna moczanowa. Woda w kolanie jest najczęściej objawem uszkodzenia ważnych struktur w obrębie stawu kolanowego. Związany z tym obrzęk narasta powoli lub pojawia się nagle w rozwiniętej formie. Obrzęk może występować i znikać. Jeżeli jest trwały, to zazwyczaj oznacza to szczególnie poważne uszkodzenia. Nieleczona woda w kolanie bardzo ogranicza ruchomość stawu. Brak dokładnej diagnozy może też spowodować, że niezauważone zostaną bardziej niebezpieczne schorzenia, których woda w kolanie jest objawem. Woda w kolanie – objawy Najbardziej charakterystycznym objawem wody w kolanie jest obrzęk, który występuje wokół stawu kolanowego i powiększa jego zarys. Jest on spowodowany gromadzeniem się płynu w torebce stawowej lub poza nią. Oprócz tego pojawia się też silny ból, który może wzmagać się podczas zginania kolana. Prostowanie i zginanie stawu może być utrudnione ze względu na jego zesztywnienie. Jeżeli przyczyną jest uszkodzenie tkanki chrzęstnej w kolanie lub więzadła, można odnieść wrażenie, że staw jest niestabilny. Bardzo często słychać też „strzelanie” w kolanie. Czasami zdarza się zaczerwienienie kolana, czemu towarzyszy rozgrzanie stawu. Jedną z funkcji gromadzącego się płynu jest właśnie schładzanie kolana. Z filmu poniżej dowiecie się czym jest chondromalacja rzepki (kolana): Zobacz film: Chondromalacja rzepki (kolana). Źródło: 36,6 Woda w kolanie – przyczyny Woda w kolanie nie występuje samoistnie. Jest ona skutkiem urazu lub choroby. Od przyczyny, jaka powoduje pojawienie się płynu, zależy, czy będzie on znajdował się w środku torebki stawowej czy poza nią. Na schorzenie to szczególnie narażeni są zawodowi sportowcy i osoby amatorsko uprawiające takie dyscypliny, jak narciarstwo, tenis czy piłka nożna. Osoby te są bowiem szczególnie narażone na urazy. Mogą się one jednak zdarzyć także tym, którzy nie zajmują się sportem. Ich przyczynami mogą być potknięcia, upadki i stłuczenia kolan. Woda w kolanie, która pojawia się na skutek urazu, może zbierać się wewnątrz torebki stawowej. Przyczyną wody w kolanie mogą też być choroby stawu i inne schorzenia. Płyn zbiera się przy nich wewnątrz torebki stawowej. Jedną z takich chorób jest zapalenie stawów, podczas którego ograniczona zostaje ruchomość kolana. Objawia się ono także bólem kolana. Pozostałe choroby, przy których może wystąpić woda w kolanie: zapalenie kości charakteryzujące się postępującą degradacją tkanki kostnej, torbiele i guzy, nowotwory, zapalenie kaletki maziowej, dna moczanowa. Czasami zdarza się, że woda w kolanie jest powikłaniem po wykonanej artroskopii. Jeżeli obrzęk utrzymuje się przez kilka tygodni, należy ponownie wybrać się do lekarza. Ryzyko wystąpienia wody w kolanie dotyka także osób z nadwagą i otyłością. Wynika to ze stałego ucisku dużej masy na stawy kolanowe, a w efekcie przeciążenia, co może prowadzić do stanu zapalnego. Gromadzenie się płynu w kolanie może też mieć związek z alergiami, chorobami zwyrodnieniowymi stawów związanych z wiekiem oraz wynikać z czynników genetycznych. Woda w kolanie – leczenie Co zrobić, gdy podejrzewa się wodę w kolanie? By ją zdiagnozować, konieczne jest wykonanie badania radiologicznego (RTG) lub USG. Aby pozbyć się wody w kolanie, najczęściej stosuje się punkcję stawu kolanowego. Polega ona na nakłuciu obrzęku i odciągnięciu płynu strzykawką. Zazwyczaj zabieg nie jest zbyt bolesny, choć czasem potrzebne jest znieczulenie skóry i torebki stawowej. Po wykonaniu punkcji dalsze leczenie szpitalne zazwyczaj nie jest konieczne. Lekarz może jednak zadecydować o przesłaniu próbki płynu do badań laboratoryjnych, jeżeli podejrzewa infekcję lub dnę moczanową. Woda w kolanie – domowe sposoby Woda w kolanie sama raczej nie zejdzie, ale nie zawsze konieczna jest wizyta u lekarza. Czasami, by się jej pozbyć, wystarczają domowe sposoby. Przede wszystkim należy złagodzić dolegliwości poprzez odpowiednie ułożenie nogi. Należy ją położyć tak, by kolano znajdowało się powyżej biodra. Na wodę w kolanie zalecane są zimne okłady, które przykłada się do bolącego stawu co 10–15 minut na 20 minut. Można też założyć elastyczną opaskę, co ustabilizuje kolano i zapobiegnie dalszym urazom. Tradycyjnymi sposobami na wodę w kolanie są też okłady z liści kapusty. By je przygotować, liście należy roztłuc tłuczkiem i ogrzać. Następnie nakłada się je na kolano i obwiązuje bandażem, żeby dobrze się trzymały. Najlepiej zakładać je na noc. Zamiast liści kapusty, można też zrobić kompres z surowych ziemniaków, przygotowując je w taki sam sposób. Pomóc mogą też okłady z octu. Okłady należy zakładać tak długo, aż dolegliwości ustąpią. Na czym polega schorzenie nazywane kolanem skoczka? Odpowiedź na filmie: Zobacz film: Kolano skoczka - co to jest? Źródło: 36,6} Kolejnym objawem jest odczuwalne dla pacjenta, a niekiedy i słyszalne dla osób trzecich chrupanie i trzeszczenie w kolanie w trakcie zginania i prostowania kolana. Objaw ten czasem związany jest ze współistniejącym bólem kolana. Wraz z rozwojem zmian zwyrodnieniowych dochodzi do ograniczenia ruchomości w stawie i pojawienia się

Endoproteza kolana – rehabilitacja, wskazania i powikłaniaDecyzja o operacji niejednokrotnie stanowi ostateczność dla pacjenta. Większość interwencji chirurgicznych pozwala na pełne rozwiązanie problemu. Ale okres pooperacyjny stanowi mniejsze bądź większe wyzwanie dla pacjenta w trakcie powrotu do pełnej aktywności. Wówczas znaczącą rolę odgrywa fizjoterapia, która jak w przypadku zabiegu endoprotezoplastyki stawu kolanowego umożliwia odpowiednie odtworzenie utraconych możliwości funkcjonalnych. Endoproteza kolana – przekonaj się jakie są wskazania do wszczepienia endoprotezy, jakie są rodzaje implantów oraz poznaj zasady pooperacyjnej jest endoproteza kolana?Endoproteza kolana jest implantem przygotowanym z przyjaznych dla organizmów biomateriałów (odpowiednio zaprojektowane tworzywa plastikowe i metalowe). Można go określić mianem częściowego lub całkowitego zastąpienia uszkodzonych bądź całkowicie zniszczonych elementów stawu kolanowego. Proteza zostaje wszczepiona na drodze zabiegu chirurgicznego, który określa się mianem endoprotezoplastyki. Wprowadzenie implantu ma na celu wypełnienie brakujących ubytków w budowie strukturalnej stawu kolanowego, przywrócenie jego prawidłowego stopnia funkcjonalności oraz zadbanie o właściwy poziom stabilizacji podczas ruchu i w spoczynku. Istnieje wiele wskazań do wykorzystania korzyści płynących ze stosowania endoprotez. Zwłaszcza gdy mowa o tak złożonym i istotnym wygląda zabieg endoprotezoplastyki?Operacja polegająca na wszczepieniu implantu do stawu kolanowego zwykle trwa około 2 godzin i odbywa się pod ogólnym lub rdzeniowym znieczuleniem. Dzięki temu cały zabieg przebiega bezboleśnie dla pacjenta. Kolano zostaje otworzone od części przedniej, a (mniej lub bardziej) zmienione patologicznie elementy strukturalne zostają usunięte. W pierwszym etapie zabiegu endoprotezoplastyki wykorzystuje się staw próbny, który pozwala na określenie możliwości ruchowych operowanego kolana, a także wprowadzenie ewentualnych poprawek przed zakończeniem operacji. Po dobraniu odpowiedniego rozmiaru i uzyskaniu właściwej mobilności w stawie kolanowym następuje zamocowanie ostatecznej wersji implantu. Po zaprotezowaniu kolana wprowadzane są dreny, które pozwolą odprowadzić nadmiar krwi i ograniczyć ryzyko rozwoju stanu zapalnego. Staw po operacji zostaje zaszyty, a pacjent jak najszybciej rozpoczyna proces po endoprotezoplastyce kolanaZabieg wszczepienia implantu do stawu kolanowego wiąże się z ryzykiem rozwoju pewnych powikłań, które mogą w mniejszym bądź większym stopniu wydłużyć proces regeneracji ustroju po operacji oraz wpłynąć na efektywność procesu odbudowy utraconych możliwości ruchowych. Do najczęstszych powikłań i niepożądanych następstw po wprowadzeniu endoprotezy kolana zalicza się bądź większe dolegliwości bólowe w miejscu zabiegowych i rozwój opuchlizny w obrębie endoprotezy stawu kolanowego,obluzowanie lub zwichnięcie endoprotezy,problemy o charakterze krążeniowym np. zakrzepica żył głębokich, uszkodzenia naczyń krwionośnych, zatorowość płucna,blizna pooperacyjna na skórze, która może wpłynąć na ograniczenie mobilności i elastyczności struktur stawowych,współtowarzyszące uszkodzenie innych elementów stawu kolanowegoniepożądane reakcje alergiczne organizmu na części tworzące endoprotezę lub składniki środka endoprotez stawu kolanowegoMnogość przypadków w jakich ma zastosowanie endoproteza kolana wymaga dużej różnorodności w zakresie zaopatrzenia pacjentów. Obecnie wyróżnia się trzy podstawowe kryteria podziału implantów:1. Zakres zmian patologicznych/wymiany stawu:Endoproteza całkowita (totalna) – wymiana całej powierzchni stawowej kości udowej, piszczelowej i rzepkiEndoproteza częściowa (jednoprzedziałowa) – wymiana najmocniej uszkodzonej powierzchni stawowej po jednej ze stron stawu kolanowego2. Sposób mocowania protezy:Endoproteza bezcementowa – mocowanie bezpośrednio w kościEndoproteza cementowa – mocowanie pośrednio w kości za pomocą cementu kostnegoEndoproteza hybrydowa – jeden z elementów mocowany jest bezpośrednio w kości, a drugi przy wykorzystaniu cementu kostnego3. Stopień wiązania elementu piszczelowo-udowego:Implanty niezwiązaneImplanty półzwiązaneImplanty zawiasoweEndoproteza kolana – wskazania do zabieguW jakich sytuacjach należy zdecydować się na endoprotezoplastykę stawu kolanowego? Przede wszystkim, gdy dotychczasowe leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów, a proces zwyrodnieniowy ulega postępowi i powoduje dalsze szkody dla organizmu. Przed wszczepieniem endoprotezy warto w pierwszej kolejności pomyśleć o zabiegu artroskopowym. Jest to zabieg, który w niezbyt obciążający sposób może doprowadzić do naprawy uszkodzonych chrząstek stawowych lub łąkotek kolana. W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy ból i ograniczenie ruchomości upośledzają codzienne funkcjonowanie pacjenta, decyzja o chirurgicznej wymianie nieprawidłowo działających struktur i zastąpienie ich nowymi elementami stanowi niejednokrotnie najlepsze wyjście dla pacjenta i jedyny sposób na przywrócenie pełnej po endoprotezoplastyce stawu kolanowegoPo wszczepieniu endoprotezy w staw kolanowy rozpoczyna się proces rehabilitacji. Początkowo jest to fizjoterapia ambulatoryjna, która jest realizowana przy użyciu automatycznych szyn CPM i ćwiczeń biernych. Proste aktywności pozwalają na wstępne przygotowanie operowanego stawu kolanowego na dalszą rehabilitację. Zdaniem specjalistów taka rehabilitacja trwa średnio około 3 miesięce do uzyskania pełnego i wyjściowego poziomu rehabilitacja pooperacyjna jest ukierunkowana na odbudowę siły mięśniowej i mobilności struktur, które są bezpośrednio związane z funkcjonalnością kolana. Ćwiczenia w początkowym etapie należy ukierunkować na mięśnie dwu- i czworogłowego uda, które powinny być realizowane w pozycjach odciążających operowany staw (np. leżenie i siedzenie). W kolejnym etapie terapeuci rozpoczynają z pacjentem pierwsze treningi chodu wraz z wchodzeniem i schodzeniem po schodach. Często zaleca się wprowadzenie ćwiczeń sensomotorycznych czy dodatkowych technik terapeutycznych (np. suche igłowanie), które wspomagają odbudowę czucia powierzchownego i głębokiego obszaru zabiegowego, a co za tym idzie szybszą odnowę prawidłowej funkcji biegiem czasu fizjoterapeuci zaczynają zwiększać poziom trudności i złożoności realizowanych ćwiczeń. Ćwiczenia mogą być stopniowo wykonywane w pozycjach stojących (pozwalając na równoczesny trening obciążenia operowanego stawu kolanowego). Trening chodu zostaje z czasem uzupełniony o jazdę na rowerku stacjonarnym. Przez cały proces rehabilitacji należy zapobiegać przed rozwojem niepożądanych powikłań, zwłaszcza obrzęku i silnych dolegliwości powyższy problem dotyczy także Ciebie, skontaktuj się z nami telefonicznie pod numerem 12 342 81 80 bądź wyślij e-maila na adres info@ Centrum rehabilitacji i terapii Open Medical tworzą wysoko wyspecjalizowani lekarze, którzy nie tylko posiadają ogromną wiedzę i lata doświadczenia, a także dbają o ciepłą atmosferę. Dołącz do grona zadowolonych pacjentów Open Medical i zacznij żyć pełnią życia!

. 597 672 221 129 178 734 765 222

czy operacja kolana jest niebezpieczna